ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ

ਆਸਮਾਨ ਨੂੰ ਅਸਾਂ ਪੁੱਛਿਆ:

'ਦੁੱਖ ਸਹਿਣ ਦੀ ਦੱਸੀ ਗੱਲ !"

ਗਰਜ ਕਿਹਾ ਉਸ ਨੀਲੇ ਬੁੱਢੇ:

'ਝੱਲ, ਝੱਲ, ਬਈ ਝਲਦਾ ਚੱਲ !"

ਅਸਾਂ ਕਿਹਾ: 'ਹੈ ਝੇਲਣ ਅਉਖਾ.

ਹੋਰ ਦੱਸ ਕੁਈ ਸੌਖੀ ਗੱਲ?

ਖਿਰਨ ਛਿੜੀ ਫਿਰ ਬਦਲਾਂ ਵਿਚੋਂ :

ਝੱਲ, ਝੱਲ, ਬਈ ਝਲ ਝਲ ਝੱਲ।

ਚੀਰ ਗਗਨ ਨੂੰ ਅਰਜ਼ ਅਸਾਡੀ

ਨਿਕਲ ਗਈ ਫਿਰ ਦੂਜੀ ਵੱਲ,

ਵਾਜ ਆਈ: 'ਰਖ ਨਜ਼ਰ ਅਸਾਂ ਵਲ

ਦੁਖ ਜਾਏਗਾ ਐਦਾਂ ਟੱਲ।

'ਬੁਰਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਭਲਾ ਹੈ ਸਭ ਕੁਝ,

ਦੁਖ ਨਾਹੀ, ਹੈ ਸਭ ਹੀ ਸੁੱਖ,

'ਸਾਥੋਂ ਵਿੱਛੁੜ ਦੁਖ ਦੁਖ ਲਗਦੇ,

ਮਿਲਿਆ ਰਹੇ ਤਾਂ ਰਹਿਸੇ ਵੱਲ।'੯