ਫਕੀਰਾ !

ਫਕੀਰਾ ! ਚਲ ਸੰਭਲਕੇ ਤੂੰ

ਜੇ ਖ਼ੁਸ਼ਬੋਈ ਨਿਕਲ ਤੁਰੀ-ਆ

ਕਿ ਭੌਰੇ ਔਣਗੇ ਦ੍ਵਾਲੇ

ਇਹ ਗਲ ਭਲੀ-ਆ ਤੇ ਭੀ ਬੁਰੀ-ਆ।

ਜੋ ਪਾਰਖੁ ਹਨ ਸੁਗੰਧੀ ਦੇ,

ਜੋ ਗੁੰਜਾਰਾਂ ਦੇ ਗਾਯਕ ਹਨ,

ਇਨ੍ਹਾਂ ਮਸਤਾਂ ਦੀ ਸੁਹਬਤ ਜੋ.

ਫਕੀਰਾ ! ਸੋ ਖਰੀਆ, ਸੋ ਖਰੀ ਆ

ਏ ਪ੍ਯਾਰਨਗੇ ਤੁਧੇ ਤਾਂਈਂ,

ਭੀ ਤੇਰਾ ਪ੍ਯਾਰ ਲੇਵਣਗੇ,

ਲਗੇਗਾ ਰੰਗ ਦੂਹਰਾ ਹੋ,

ਝਰੀ ਮਾਨੋ ਮਧੂ ਝਰੀ ਆ।

ਗੁਣਾਂ ਪ੍ਰੀਤਮ ਦਾ ਗਾਯਨ ਜੋ,

ਖੁਲ੍ਹੇਗਾ ਸਾਦ ਸਿਫ਼ਤਾਂ ਦਾ,

ਹੁਸਨ ਸੁਹਣੇ ਦਾ ਚਮਕੇਗਾ

ਕਿ ਕੁਈ ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਪਰੀ ਆ।

ਕੋਈ ਇਕ ਹੋਰ ਆਵਨਗੇ,

ਉਹ ਕਬਜ਼ਾ ਨਿਜ ਜਮਾਵਨਗੇ,

ਨਿਰਾ ਅਪਣਾ ਹੀ ਜਾਣਨਗੇ,

ਇਹ ਸੁਹਬਤ ਮੂਲ ਨਾ ਕਰੀ-ਆ!