ਲਾਜਵੰਤੀ

ਧੁਰ ਤੇ ਸਾਦ ਮੁਰਾਦੇ ਆਏ,

ਹਾਂ ਰੂਪ ਨ ਰੰਗਣਾਂ ਵਾਲੇ,

ਹਾਂ, ਕਿਤੇ ਨ ਆਈਏ ਜਾਈਏ

ਨਿਤ ਵਿਛ ਰਹੇ ਧਰਤੀ ਨਾਲੋਂ,

ਅੱਸੀ ਸੱਦ ਨ ਕਿਸੇ ਬੁਲਾਈਏ,

ਝੁੰਮ ਝੁੰਮੀਏ ਵੱਸ ਨਿਰਾਲੇ,

ਕੋਈ ਗੁਣ ਨਹੀ ਸਾਡੇ ਪੱਲੇ

ਲੈ ਗੋਦ ਸ਼ਰਮ ਨੇ ਪਾਲੇ।

ਅਸਾਂ ਛੇੜ ਤੁਸੀਂ ਖੁਸ਼ ਹੋਵੋ.

ਜਿੰਦ ਸਾਡੀ ਪੈਂਦੇ ਲਾਲੇ,

ਕਿਸੇ ਅਸੀ ਨ ਛੇੜ ਦੁਖਾਈਏ,

ਕਿਉਂ ਸਾਨੂੰ ਕੁਈ ਦੁਖਾਲੇ ?

ਜੁਸਾ ਸਾਡਾ ਛੁਹ ਨ ਸਹਾਰੇ,

ਸਹੁੰ, ਅਸੀਂ ਨ ਨਖ਼ਰਿਆਂ ਵਾਲੇ,

ਕੁਈ ਅਸਾਂ ਨ ਆਕੇ ਛੇੜੋ,

ਅਸੀਂ ਕੱਲੇ ਬੜੇ ਸੁਖਾਲੇ। ੩