ਦਰਦ ਦਾ ਦਾਰੂ

ਦਰਦ ਹੋਵੇ ਲਗਾ ਕੋਈ

ਤਾਂ ਪੀੜਾ ਨਾ ਕਿਸੇ ਕਹੀਏ,

ਦਰਦ ਕੋਈ ਵੰਡਾਂਦ ਨਾ,

ਜੁ ਕਹੀਏ ਸੇ ਬ੍ਰਿਥਾ ਕਹੀਏ;

ਭਰਮ ਭਾ ਆਪਣਾ ਬਣਿਆ

ਗਵਾ ਲਈਏ ਸੁਣਾਕੇ ਦੁਖ

ਸੰਵਰਦਾ ਹੈ ਨਹੀਂ ਕੁਛ ਬੀ,

ਕਿਉਂ ਐਵੇਂ ਹੌਲਿਆਂ ਪਈਏ।

ਫ਼ਕੀਰਾ ! ਦਰਦ ਅਪਣੇ ਦਾ

ਇਕੋ ਦਾਰੂ ਹੈ ਸੁਣ ਕੰਨ ਧਰ !

ਦਰਦ ਜਰ ਲੈਣ ਦੀ ਜਾਚਾ,

ਇ ਸਿਖ ਲਈਏ, ਇ ਸਿਖਲਈਏ :

ਕਿ ਦੁਖ ਸੁਖ ਦਰਦ ਜਰ ਲਈਏ,

ਇਕੋ 'ਸਾਂਈਂ ਦੇ ਹੋ ਰਹੀਏ।

ਓ ਦਰਦੀ ਹੈ ਦੁਖਾਂ ਸਭ ਦਾ,

ਬਿਨਾ ਆਖੇ ਓ ਜਾਣੇ ਹੈ,

ਦਿਲਾ ! ਓਸੇ ਦੇ ਹੋ ਰਹੀਏ,

ਦਿਲਾ ! ਓਸੇ ਦੇ ਹੋ ਰਹੀਏ ! ੫