ਤੁਰ ਤੁਰ, ਖਲ੍ਹ ਖਲ੍ਹ, ਲੱਖਾਂ ਤਾਰੇ,

ਟੁਟ ਗਏ ਅੰਤ ਵਿਚਾਰੇ ;

ਅੰਬ ਗਏ ਪਰਬਤ ਦੇ ਪਾਸੇ,

ਜੰਗਲ ਖੜੇ ਉਦਾਸੇ,

ਗੂੜ੍ਹ ਸਮਾਧੀ ਦੇ ਵਿਚ ਬਹਿ ਬਹਿ,

ਇਕ-ਟੰਗ ਖੜਿਆਂ ਰਹਿ ਰਹਿ ;

ਸਾਗਰ ਨੇ ਕਈ ਟਾਪੂ ਤ੍ਰੂਏ,

ਧਰਤੀ ਨੇ ਕਈ ਝੀਲਾਂ ;

ਕੀੜੀਉਂ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਤੀਕਰ ਗ੍ਰਸਿਆ,

ਜੰਮਣ ਮਰਣ ਦੀਆਂ ਪੀੜਾਂ ;

ਸੌਂ ਸੌਂ ਆਦਮ ਦਾ ਪੁਤ ਹਾਰਿਆ,

ਸੂ ਸੂ ਧੀ ਆਦਮ ਦੀ,

ਸੋਚ ਸੋਚ ਕੇ ਦੋਵੇਂ ਹਾਰੇ,

ਬਿਨ ਸੋਚੋਂ ਵੀ ਮਾਰੇ;

ਵਗ ਵਗ ਮਾਂਦੀ ਪਈ ਅਹਿੰਸਾ,

ਵੀਟ ਵੀਟ ਕੇ ਹਿੰਸਾ ;

ਬੇਸਮਝੀ ਦਾ ਉਵੇਂ ਹਨੇਰਾ,

ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਆਏ ਸਵੇਰਾ ;