ਬਹੁਤ ਰੀਝੇ ਤਾਂ ਝੁਲ ਸਨਹਿਰੀ,

ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪਿੱਠ ਉਤੇ ਪਾਏ,

ਯਾ ਕੌਡਾਂ ਘੋਗਿਆਂ ਦੀ ਗਾਨੀ

ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਗੱਲ ਸਜਾਏ ।

 

ਹੀਂਗਣ ਖੋਤੇ, ਊਠ ਕੁਲੱਤਣ,

ਬਾਂਦਰ ਦੇ ਅੱਤ ਭੂਏ ਕੀਤੇ,

ਬਿਟ ਬਿਟ ਤੱਕਣ ਬੋਲ ਨਾ ਸੱਕਣ

ਬੈਠੇ ਸ਼ੇਰ ਭਰੇ ਤੇ ਪੀਤੇ ।

 

ਬਾਂਦਰ ਸਮਝੇ ਸਦਾ ਬਿਰਛ ਨੇ

ਨਾਲ 'ਸਮਾਨਾਂ ਖਹਿੰਦੇ ਰਹਿਣਾ,

ਨਾ ਸ਼ੇਰਾਂ ਨੇ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹਨਾ

ਨਾ ਓਸ ਨੇ ਥੱਲੇ ਲਹਿਣਾ ।

 

ਨਾ ਜਾਣੇ ਕੋਈ ਬਾਜ਼ ਅਕਾਸ਼ੋਂ

ਉਸ ਦੀ ਗਿੱਚੀ ਨੂੰ ਫੜ ਸਕਦਾ,

ਯਾ ਕੋਈ ਚਿੱਟਾ ਰਿੱਛ ਬਰਫ਼ਾਨੀ

ਬਿਰਛ ਦੇ ਉਤੇ ਵੀ ਚੜ੍ਹ ਸਕਦਾ ।