ਪਰ ਸਿਨਮੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਦੀ

ਜਦ ਮੈਂ ਤੱਕੀ,

ਜੋਬਨ-ਮੱਤੀ,

ਚੰਚਲ-ਅੱਖੀ,

ਲੂੰ ਲੂੰ ਭੱਖੀ,

ਹਾਸਾ ਦੂਣ ਸਵਾਇਆ,

ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਦਾ ਹੜ੍ਹ ਆਇਆ,

ਨਾਲ ਉਦਾਸੀ ਤੇ ਮੂਝਣ ਦੇ

ਰੂਹ ਮੇਰਾ ਕੁਰਲਾਇਆ:

 

ਸੰਭਵ, ਸੰਭਵ,

ਸਭ ਕੁਝ ਸੰਭਵ,

ਪਿਆਰੇ ਦਾ ਸੀ ਜੁੜਨ ਅਸੰਭਵ,

ਉਹ ਵੀ ਹੋਇਆ ਸੰਭਵ,

ਮੈਂ ਜਾਤਾ ਹੁਣ ਟੁਟਣ ਅਸੰਭਵ,

ਉਹ ਵੀ ਹੋਇਆ ਸੰਭਵ;

ਫਿਰ ਜਾਤਾ ਸੀ ਭੁਲਣ ਅਸੰਭਵ,

ਉਹ ਵੀ ਹੋਇਆ ਸੰਭਵ;