ਸਦੀਆਂ ਵਿਚ ਉਸਰੀ ਸਭਿਤਾ

ਸੁਟ ਦਿੱਤੀ ਧੌਣ ਨਢਾਲ ਨੀ,

ਲਿਆ ਪੀੜ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਗਿਆਨ ਨੂੰ

ਤੇ ਇਲਮ ਕੀਤਾ ਜ਼ਿਲਹਾਲ ਨੀ,

ਪਿਆ ਹੁਨਰ ਹਨੇਰੇ ਭਾਲਦਾ

ਰਿਹਾ ਧਰਮ ਨਿਰਾ ਇਕ ਸਵਾਲ ਨੀ,

ਤਕ ਰੱਬ ਨੇਕੀ ਦੀ ਬੇ-ਬਸੀ

ਲੋਕਾਂ ਸੁੱਟੀ ਇਹ ਵੀ ਢਾਲ ਨੀ,

ਲੱਖ ਪਿਆਰ ਟੁਟੇ ਅਧਵਾਟਿਉਂ

ਲੱਖ ਵੈਰ ਵੀ ਵਿਸਰੇ ਨਾਲ ਨੀ,

ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਅਜੇ ਨਾ ਭੁਲਦਾ

ਤੇਰੇ ਦੋ ਨੈਣਾਂ ਦਾ ਖ਼ਿਆਲ ਨੀ ।