ਦੋ ਜੀਵਨ ਮੈਂ ਜੀਵਾਂ,

ਦੂਜਾ ਹਾਰ ਤੇ ਬੇਬਸੀਆਂ ਦਾ,

ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਦੇ ਵਾਂਗ

ਕਾਲਾ, ਕੱਲਾ, ਗ਼ਮ-ਖਾਵਣਾ-

ਵਿਛੜੀ ਕੂੰਜ ਵਾਂਗ ਕੁਰਲਾਂਦਾ,

ਬੇਬਸ, ਆਜਜ਼ ਤੇ ਦਰਮਾਂਦਾ,

ਵਿੱਚ ਹਨੇਰੇ ਗੁੰਮਦਾ ਜਾਂਦਾ,

ਕੰਮ ਏਸ ਦਾ ਰੋਣ,

ਕਦੀ ਨਾ ਚੁੱਕੇ ਧੌਣ ।