੧੩. ਹਰ ਤਮਾਸ਼ਾਈ ਫ਼ਕਤ ਸਾਹਿਲ ਸੇ ਮੰਜ਼ਰ ਦੇਖਤਾ
ਹਰ ਤਮਾਸ਼ਾਈ ਫ਼ਕਤ ਸਾਹਿਲ ਸੇ ਮੰਜ਼ਰ ਦੇਖਤਾ
ਕੌਨ ਦਰੀਯਾ ਕੋ ਉਲਟਤਾ ਕੌਨ ਗੌਹਰ ਦੇਖਤਾ
ਵੋ ਤੋ ਦੁਨੀਯਾ ਕੋ ਮੇਰੀ ਦੀਵਾਨਗੀ ਖੁਸ਼ ਆ ਗਈ
ਤੇਰੇ ਹਾਥੋਂ ਮੇਂ ਵਗਰਨਾ ਪਹਲਾ ਪੱਥਰ ਦੇਖਤਾ
ਆਂਖ ਮੇਂ ਆਂਸੂ ਜੜੇ ਥੇ ਪਰ ਸਦਾ ਤੁਝਕੋ ਨ ਦੀ
ਇਸ ਤਵੱਕੋ ਪਰ ਕਿ ਸ਼ਾਯਦ ਤੂ ਪਲਟਕਰ ਦੇਖਤਾ
