ਮੇਰੀ ਗੱਲ
ਜਦੋਂ ਵੀ ਮੈਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਅਤੇ ਇਮਰੋਜ਼ ਨੂੰ ਮਿਲਦੀ, ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਇਕ-ਦੂਸਰੇ ਦੇ ਹਮਰਾਹ ਹੋਣਾ, ਇਕ-ਦੂਸਰੇ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਦੋਸਤੀ, ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਅਣਕਿਹਾ ਪਿਆਰ ਮੇਰੇ ਮਨ ਨੂੰ ਛੂਹ ਲੈਂਦਾ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਇਕ ਗੀਤ ਗੁਣਗੁਣਾਉਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ। ਉਸ ਕੀਮਤੀ ਅਹਿਸਾਸ ਨੂੰ ਸ਼ਾਇਦ ਮੈਂ ਕਿਤੇ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਲੁਕਾ ਕੇ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸਾਂ, ਇਸੇ ਲਈ ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਅਨੁਭਵ ਮੈਂ ਕਾਗ਼ਜ਼ ਉੱਤੇ ਉਤਾਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਹਾਂ।
ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਆਮ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਰਗੀ ਨਹੀਂ। ਇਹ ਕਿਸੇ ਖੋਜ ਦਾ ਮੁੱਦਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਨਾ ਹੀ ਇਹਦੇ ਵਿਚ ਕੋਈ ਤਰਤੀਬ ਹੈ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕੋਈ ਅੰਦਾਜ਼। ਇਹ ਤਾਂ ਬੱਸ ਦੋ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਅਪ੍ਰਭਾਸਿਤ ਮੁਹੱਬਤ ਅਤੇ ਦੋਸਤੀ ਦੀ ਦਾਸਤਾਨ ਹੈ ਜੋ ਅਚਨਚੇਤੀ ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿਚ ਪੈਦਾ ਹੋਈ। ਇਹ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਮੇਰੀ ਭਾਵੁਕਤਾ ਦਾ ਮਹਿਜ਼ ਇਕ ਬਿਆਨ ਹੈ, ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਅਤੇ ਇਮਰੋਜ਼ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਦਸ ਸਾਲ ਪੁਰਾਣੀ ਦੋਸਤੀ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਹੋਈ ਗੱਲਬਾਤ ਦਾ ਸੰਖੇਪ ਵਰਨਣ ਹੈ।
ਇਹ ਇਕ ਲੇਖਕਾ ਅਤੇ ਇਕ ਕਲਾਕਾਰ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ। ਇਹ ਲੇਖਕਾ, ਇਕ ਕਵਿਤਰੀ, ਜੀਹਨੇ ਆਪਣੀ ਸਮਰੱਥ ਲੇਖਣੀ, ਆਪਣੀ ਅਦਾਇਗੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਰਹਿਣ ਸਹਿਣ ਨਾਲ ਸਾਰੇ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਉਸ ਤੋਂ ਪਰ੍ਹਾਂ ਸਭ ਨੂੰ ਹਿਲਾ ਕੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਇਕ ਕਲਾਕਾਰ ਜਿਸਨੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੀ ਰੂਹ ਦੇ ਵੱਖ ਵੱਖ ਪੱਖਾਂ ਨੂੰ ਕੈਨਵਸ ਉੱਤੇ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤਾ।
ਏਨੀ ਵੱਡੀ ਲੇਖਕਾ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਦੋਸਤ, ਜਿਹੜੇ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਧੁਰਾ ਹਨ, ਬਾਰੇ ਲਿਖਣ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਿਆਰ ਦੀ ਸਿਰਜਣ-ਕੌਸ਼ਲਤਾ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਜੋ ਸ਼ਾਇਦ ਮੇਰੇ ਵਿਚ ਨਹੀਂ। ਮੇਰੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਮਹਿਜ਼ ਏਨੀ ਕੁ ਹੈ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਅਤੇ ਇਮਰੋਜ਼ ਦੀ ਦੋਸਤ ਹੋਣ ਦਾ ਮਾਣ ਹਾਸਲ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸੇ ਕਾਰਨ ਮੈਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਦੋਹਾਂ ਸ਼ਖਸੀਅਤਾਂ ਨੂੰ ਜਾਨਣ ਅਤੇ ਪਛਾਨਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਹਾਸਲ ਹੋਇਆ ਹੈ।
ਨਿਸ਼ਚੇ ਹੀ ਇਸ ਪੁਸਤਕ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਖਾਮੀਆਂ ਹੋਣਗੀਆਂ, ਪਰ ਮੈਂ
