ਵਿਸ਼ਾਲ ਗਗਨ
ਦੋ ਗੁਡੀਆਂ ਆਕਾਸ਼ ਪਹੁੰਚੀਆਂ
ਆਪਸ ਵਿਚ ਟਕਰਾਈਆਂ।
ਪੇਚੇ ਪਾ ਅਸਮਾਨ ਖਹਿੰਦੀਆਂ
ਕਟਦੀਆਂ ਤੇ ਕਟ ਗਈਆਂ।
ਗਗਨ ਵਿਸ਼ਾਲ ਨੀ ਸੁਣੋ ਭੋਲੀਓ !
ਕਿੰਉ ਖਹਿ ਆਪ ਗੁਆਉ,
ਲਖਾਂ ਕ੍ਰੋੜਾਂ ਤੁਸਾਂ ਵਰਗੀਆਂ
ਇਸ ਵਿਚ ਸਕਨ ਸਮਾਈਆਂ।
ਸੁਭਾਵ
ਛੁਟੇ ਸੁਭਾਵ ਕਦੀ ਨ
ਕਉੜਤੱਣ ਬਿਨ ਦੇਖਿਆ
ਪਰ ਦੁਰਗੰਧ ਬਿਹੀਨ
ਪਯਾਜ਼ ਕਦੇ ਨ ਵੇਖਿਆ।
ਸ਼ੂਮਤਾ
ਵਧੇ ਸ਼ੂਮਤਾ ਸੂਮ ਦੀ
ਵਧਣ ਜਿ ਲਾਖੋਂ ਲਾਖ ।
ਜਿਉਂ ਫਲ ਬੈਰੀ ਦਾ ਘਟੇ
ਚੜ੍ਹੇ ਜਿ ਉਸਤੇ ਲਾਖ ।
