ਕਰਾਮਾਤ ਵਿਚ ਏਸਦੇ, ਇਹ ਜਾਦੂਗਰਨੀ।
ਸੀਤੇ ਮੂੰਹਾਂ ਖੁਹਲਦੀ, ਮੂੰਹ ਸੀਵੇ ਪਾਟੇ,
ਸਥਲੇ ਕਰਦੀ ਥਥਲਿਆਂ, ਜੋ ਸਨ ਅਧਵਾਟੇ।
ਸੁਕੇ ਸੰਘੇ ਤਰ ਕਰੇ ਸੰਗੀਤ ਲਗਾਂਦੀ,
ਰਸਨਾ ਗੁੰਗੇ ਲਾਂਵਦੀ ਗੁਣਹਾਰ ਗੁਵਾਂਦੀ ।
ਕਲਮਦਾਨ ਤੋਂ ਕਲਮ ਨੂੰ, ਕਢ ਬਾਹਰ ਲਿਆਵੇ
ਬਸਤੇ ਖੁਹਲੇ ਕਾਗਤਾਂ, ਗੁਣ ਗੀਤ ਲਿਖਾਵੇ।
ਵੈਰੀ ਸੱਜਨ ਸੱਭ ਨੂੰ ਇਕ ਰੰਗ ਚੜ੍ਹਾਵੇ
ਅਪਨੀ ਮਹਿਮਾਂ ਵਿਚ ਹੈ, ਸਭ ਜੋਗ ਲਗਾਵੇ।
ਚਕਾਚੂੰਧ ਜੋ ਛਾਂਵਦੀ, ਲਸ ਟੁਟਦੇ ਤਾਰਿਓ,
ਸਿਫ਼ਤ ਸਲਾਹ ਦੀ ਭੇਟ ਹੈ, ਲੈ ਲੈਂਦੀ ਸਾਰਿਓਂ
