ਆਸਾ

ਤੁਮ ਚੰਦਨ ਹਮ ਇਰੰਡ ਬਾਪੁਰੇ, ਸੰਗਿ ਤੁਮਾਰੇ

ਬਾਸਾ ॥ ਨੀਚ ਰੂਖ ਤੇ ਊਚ ਭਏ ਹੈ ਗੰਧ ਸੁਗੰਧ

ਨਿਵਾਸਾ ॥੧॥ ਮਾਧਉ ਸਤ ਸੰਗਤਿ ਸਰਨਿ ਤੁਮ੍ਹਾਰੀ॥

ਹਮ ਅਉਗਨ ਤੁਮ੍ ਉਪਕਾਰੀ ॥ ੧ ॥ ਰਹਾਉ ॥

ਤੁਮ ਮਖਤੂਲ ਸੁਪੇਦ ਸਪੀਅਲ, ਹਮ ਬਪੁਰੇ ਜਸ

ਕੀਰਾ॥ ਸਤ ਸੰਗਤਿ ਮਿਲਿ ਰਹੀਐ ਮਾਧਉ, ਜੈਸੇ

ਮਧੁਪ ਮਖੀਰਾ ॥੨॥ ਜਾਤੀ ਓਛਾ, ਪਾਤੀ ਓਛਾ, ਓਛਾ

ਜਨਮੁ ਹਮਾਰਾ ॥ ਰਾਜਾ ਰਾਮ ਕੀ ਸੇਵ ਨ ਕੀਨੀ,

ਕਹਿ ਰਵਿਦਾਸ ਚਮਾਰਾ ॥੩॥੩॥

ਪਦ ਅਰਥ : ਬਾਪੁਰੋ-ਵਿਚਾਰੇ, ਨਿਮਾਣੇ । ਸੰਗਿ ਤੁਮਾਰੇ-ਤੇਰੇ ਨਾਲ । ਬਾਸਾ-ਵਾਸ ਰੂਖ-ਰੁੱਖ ਸੁਗੰਧ-ਮਿੱਠੀ ਵਾਸ਼ਨਾ । ਨਿਰਾਸਾ-ਵੱਸ ਪਈ ਹੈ ।੧।

ਮਾਧਉ-[skt. माधव - माया लक्षम्या धवः] ਮਾ-ਮਾਇਆ, ਲੱਛਮੀ । ਧਵ-ਖਸਮ । ਲੱਛਮੀ ਦਾ ਪਤੀ, ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਦਾ ਨਾਮ । ਹੋ ਮਾਧੋ ! ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ ! ਅਉਗਨ-ਔਗਣਿਆਰ, ਮੰਦ-ਕਰਮੀ । ਉਪਕਾਰੀ-ਭਲਾਈ ਕਰਨ ਵਾਲਾ, ਮਿਹਰ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ।੧।ਰਹਾਉ।

ਮਖਤੂਲ-ਰੇਸ਼ਮ । ਸੁਪੇਦ-ਚਿੱਟਾ । ਸਪੀਅਲ-ਪੀਲਾ । ਜਸ-ਜੈਸੇ, ਜਿਵੇਂ । ਕੀਰਾ-ਕੀੜੇ । ਮਿਲਿ-ਮਿਲ ਕੇ। ਰਹੀਐ-ਟਿਕੇ ਰਹੀਏ, ਟਿਕੇ ਰਹਿਣ ਦੀ ਤਾਂਘ ਹੈ । ਮਧੂਪ-ਸ਼ਹਿਦ ਦੀ ਮੱਖੀ ਮਖੀਰ-ਸ਼ਹਿਦ ਦਾ ਛੱਤਾ ।੨।

ਓਛਾ-ਨੀਵਾਂ, ਹੌਲਾ । ਪਾਤੀ-ਪਾਤ, ਕੁਲ । ਰਾਜਾ-ਮਾਲਕ, ਖਸਮ । ਕੀਨੀ-[ਅੱਖਰ 'ਨ' ਦੇ ਹੇਠ ਅੱਧਾ 'ਹ' ਹੈ] ਮੈਂ ਕੀਤੀ । ਕਹਿ-ਕਹੋ ਆਖਦਾ ਹੈ ।੩।