ਮਰਦਾਨਾ ►ਫੇਰ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੀ ਕਰਾਂ?
ਗੁਰੂ ਜੀ→ ਸੁੱਟ ਘੱਤ।
ਮਰਦਾਨੇ ਨੇ ਇਕ ਵੇਰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਖਿੜੇ ਮੱਥੇ ਵਲ ਤੱਕਿਆ, ਦੂਜੀ ਝਾਤ ਅਪਣੇ ਅੰਦਰ ਪਾਈ, ਫੇਰ ਨੂਰੀ ਮਸਤਕ ਤੱਕਿਆ ਜਿਸ ਪੁਰੋਂ ਚਾਨਣ-ਫੁਹਾਰ ਪੈ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਮਰਦਾਨੇ ਪੰਡ ਚਾਈ ਤੇ ਦੂਰ ਜਾਕੇ ਸੱਟ ਪਾਈ। ਫੇਰ ਪਾਸ ਆਇਆ, ਬੈਠਾ ਤੇ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗਾ: ਆਪ ਸਦਾ ਨਿਰਲੇਪ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ ਕਿਸੇ ਵਸਤੂ ਨੂੰ ਛੋਂਹਦੇ ਨਹੀਂ. ਲੋਕੀਂ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਨਾਲ ਦੇਣ ਤਾਂ ਉਹ ਬੀ ਸੱਟ ਘੱਤਦੇ ਹੋ ਇਹ ਕੀ ਗੱਲ ਹੈ ?
ਗੁਰੂ ਜੀ > ਮਰਦਾਨਿਆਂ ! ਇਹੋ ਮਾਇਆ ਤਾਂ ਛੱਡ ਕੇ ਘਰੋਂ ਬੇਘਰ ਹੋ ਤੁਰੇ ਹਾਂ, ਫੇਰ ਇਸੇ ਵਿਚ ਲਪਟ ਜਾਣਾ ਕੀ ਗੱਲ ਹੋਈ ?
ਮਰਦਾਨਾ→ ਫੇਰ ਇਹ ਅਤੀਤ ਘਰੋਂ ਘਾਟੋਂ ਗਏ ਸਾਧ ਬੀ ਤੁਸਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਭਾਉਂਦੇ।
ਗੁਰੂ ਜੀ→ ਮੈਨੂੰ 'ਨਾ ਭਾਉਂਦਾ ਕੋਈ ਬੀ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਘਰ, ਪੁਤ੍ਰ, ਨਾਰਿ, ਮਾਤਾ, ਪਿਤਾ ਤਿਆਗ ਮਖੱਟੂ ਹੋ ਆਪਣਾ ਬੋਝ ਦੂਸਰਿਆਂ ਤੇ ਪਾ ਟੁਰਨਾਂ ਮਾੜੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਨਿਰਾ ਤਿਆਗ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਸਾਰਦਾ।
ਮਰਦਾਨਾ → ਆਪ ਕਿਉਂ ਕੁਛ ਅੰਗੀਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ?
ਗੁਰੂ ਜੀ→ ਮਰਦਾਨਿਆਂ ਅਸੀਂ ਨਿਰੰਕਾਰ ਦੇ ਹੁਕਮ ਵਿਚ ਉਠ ਟੁਰੇ ਹਾਂ, ਘਰ ਬਨ ਸਾਨੂੰ ਸਮਸਰ ਹੈ, ਗ੍ਰਹਿਣ ਤਿਆਗ ਤੁੱਲ ਹੈ। ਜਿਥੇ ਰੱਖੇ ਰਾਜੀ ਹਾਂ ਉਸਦੀ
