ਮੈ ਤਾਂ ਨਾਮੁ ਤੇਰਾ ਆਧਾਰੁ।।

ਤੂੰ ਦਾਤਾ ਕਰਣਹਾਰੁ ਕਰਤਾਰੁ।। ੧।। ਰਹਾਉ।।

ਵਾਟ ਨ ਪਾਵਉ ਵੀਗਾ ਜਾਉ।।

ਦਰਗਹ ਬੈਸਣ ਨਾਹੀ ਥਾਉ।।

ਮਨ ਕਾ ਅੰਧੁਲਾ ਮਾਇਆ ਕਾ ਬੰਧੁ।।

ਖੀਨ ਖਰਾਬੁ ਹੋਵੈ ਨਿਤ ਕੰਧੁ।।

ਖਾਣ ਜੀਵਣ ਕੀ ਬਹੁਤੀ ਆਸ।।

ਲੇਖੈ ਤੇਰੈ ਸਾਸ ਗਿਰਾਸ। ।੨।

ਅਹਿਨਿਸਿ ਅੰਧਲੇ ਦੀਪਕੁ ਦੇਇ।।

ਭਉਜਲ ਡੂਬਤ ਚਿੰਤ ਕਰੇਇ।।

ਕਹਹਿ ਸੁਣਹਿ ਜੋ ਮਾਨਹਿ ਨਾਉ।।

ਹਉ ਬਲਿਹਾਰੈ ਤਾਕੈ ਜਾਉ।।

ਨਾਨਕੁ ਏਕ ਕਹੈ ਅਰਦਾਸਿ।।

ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਸਭੁ ਤੇਰੈ ਪਾਸਿ। ।੩।

ਜਾਂ ਤੂੰ ਦੇਹਿ ਜਪੀ ਤੇਰਾ ਨਾਉ।।

ਦਰਗਹ ਬੈਸਣ ਹੋਵੈ ਥਾਉ।।

ਜਾਂ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਤਾ ਦੁਰਮਤਿ ਜਾਇ।।

ਗਿਆਨ ਰਤਨੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਆਇ।।

ਨਦਰਿ ਕਰੈ ਤਾਂ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ।।

ਪ੍ਰਣਵਤਿ ਨਾਨਕੁ ਭਵਜਲੁ ਤਰੈ। ॥੪॥੧੮।।⁴

ਸ਼ਬਦ, ਇਲਾਹੀ ਨਾਦ, ਦੈਵੀ ਸੁਰ ਤੇ ਉਚੇ ਭਾਵ, ਮਰਦਾਨੇ ਦੇ ਦਿਲ ਨੇ ਉੱਚੀ ਠੋਰ ਬੱਧੀ, ਮੱਥਾ ਟੇਕਿਓਸੁ। ਮਰਦਾਨੇ ਦੇ

--------------

4. ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ਤਿਤੁਕਾ।