ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਉਸ ਠੱਗ ਨੂੰ ਵਖ ਲੈ ਗਏ ਤੇ ਆਪੋ ਵਿਚ ਆਖਣ ਲਗੇ:-
ਜੋਤ ਲਿਲਾਰ ਬਡੀ ਇਹ ਕੇ ਧਨ ਹੈ,
ਬਹੁ ਪਾਸ ਚਲ੍ਯੋ ਕਿਹ ਥਾਈ ।
ਲੇਹੁ ਸਭੈ, ਨ ਦੁਰਾਵਹੁ ਸੋ,
ਹਮ ਭੋਰ ਭਈ ਧਨ ਲੇਹਿ ਬਟਾਈ। (ਨਾ: ਪ੍ਰ:)
ਇਉਂ ਪੱਕੀਆਂ ਪਕਾਕੇ ਆਪੋ ਆਪਣੀਆਂ ਢੋਕਾਂ ਵਿਚ ਚਲੇ ਗਏ। ਜਿਸਦੇ ਘਰ ਸਤਿਗੁਰ ਜੀ ਰਹੇ ਸਨ ਓਹ ਤਰਕੀਬਾਂ ਸੋਚਣ ਬਹਿ ਗਿਆ ਕਿ ਰਾਤ ਜਦ ਸੌ ਜਾਣਗੇ ਤਾਂ ਐਉਂ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਕਪੜੇ ਲਤੇ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ੀ ਕਰਸਾਂ, ਐਉਂ ਧਨ ਹਰ ਲੈਸਾਂ, ਜੇ ਜਾਗ ਪਏ ਤਾਂ ਐਉਂ ਕਰਸਾਂ। ਪ੍ਰੰਤੂ ਸਾਈਂ ਦੀ ਭਾਵੀ ਐਸੀ ਵਰਤੀ ਕਿ ਉਹ ਪੈਂਦੇ ਸਾਰ ਘੂਕ ਸਉ ਗਿਆ ਤੇ ਸਾਰੇ ਸਾਥੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਉਸਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨੀ ਸੀ ਉਹ ਬੀ ਸੌਂ ਗਏ। ਸੁੱਤੇ ਐਸੇ ਕਿ ਸੂਰਜ ਚੜ੍ਹੇ ਤਕ ਵਸਤੀ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਦੀ ਜਾਗ ਨਾ ਖੁੱਲੀ। ਆਪ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਜੀ ਤੇ ਮਰਦਾਨਾ ਕੁਛ ਕੀਰਤਨ ਵਿਚ ਰਹੇ। ਫਿਰ ਆਰਾਮ ਕੀਤਾ। ਤੜਕੇ ਉੱਠਕੇ ਖੂਹ ਤੇ ਇਸ਼ਨਾਨ ਪਾਣੀ ਕੀਤਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਦਾਤੇ ਦੇ ਰੰਗਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਸਾਰੇ ਸੱਤਿਆਂ ਨੂੰ ਛਡਕੇ ਟੁਰ ਪਏ। ਰਾਹ ਵਿਚ ਮਰਦਾਨੇ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ! ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੈਸੀ
------------------
- ਪੁਰਾਤਨ ਜਨਮ ਸਾਖੀ ਵਿਚ ਠੱਗਾਂ ਦੀ ਬਾਤ ਚੀਤ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬਾਂ ਦੀ ਇਲਾਹੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਬਾਬਤ ਐਉਂ ਲਿਖੀ ਹੈ:- ਜਿਸਦੇ ਮੋਹ (ਮੂੰਹ) ਵਿਚ ਐਸੀ ਜੋਤ ਹੈ ਸੋ ਖਾਲੀ ਨਹੀਂ, ਇਸਦੇ ਪੱਲੇ ਬਹੁਤ ਦੁਨੀਆਂ ਹੈ ਪਰ ਗੁੱਝੀ ਹੈ।
