ਮਰਦਾਨਾ ਚੰਗਾ ਸਤਿਸੰਗੀ ਪੁਰਖ ਸੀ, ਪਰ ਅਜੇ ਉਸ ਵਿਚ ਉਹ ਧੈਰਯ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜੋ ਅਰਸ਼ੀ ਜੋਤ ਉਸ ਵਿਚ ਪਾਯਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸੀ। ਹਾਂ ਬਚਨ ਸੁਣਕੇ ਕੁਛ ਧੀਰਜ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਜਿੰਨਾ ਕੁ ਦਿਲ ਕਾਹਲਾ ਪਿਆ ਸੀ, ਉਸਤੋਂ ਕੁਛ ਖੜੋ ਗਿਆ ! ਹੁਣ ਮਰਦਾਨਾ ਬੀ ਸਾਈਂ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿਚ ਰਬ ਰਬ ਕਰਦਾ ਅਡੋਲ ਜੇਹਾ ਹੋ ਸਤਿਗੁਰਾਂ ਦੇ ਪਾਸ ਖੜਾ ਹੈ।

ਠੱਗਾਂ ਨੇ ਅਗੇ ਵਧਕੇ ਕੁਛ ਵੱਧ ਘੱਟ ਆਖਿਆ, ਪਰ ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਨੇੜੇ ਆਏ ਕੁਛ ਹੋਰਵੇਂ ਹੁੰਦੇ ਗਏ। ਜਦ ਕੋਲ ਆ ਖੜੋਤੇ ਤਾਂ ਪੁਰਾਤਨ ਜਨਮਸਾਖੀ ਵਿਚ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ‘ਤਬ ਦਰਸ਼ਨ ਦੇਖਣੇ ਨਾਲ ਸਭ ਆਇ ਅੰਦਰਹੁ ਨਿਬਲ ਭਏਂ।‘ ਜਦ ਉਹ ਘੇਰਾ ਪਾਕੇ ਖਲੋ ਗਏ ਤਾਂ ਸਤਿਗੁਰਾਂ ਪੁੱਛਿਆ ਤੁਸੀਂ ਕੌਣ ਹੋ? ਉਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਨੇ ਆਖਿਆ-ਅਸੀਂ ਮਾਰਿਆ ਪਹਿਲੇ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਤੇ ਲੁਟਿਆ ਪਿਛੋਂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਐਸੀ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਦੇ ਠੱਗ ਹਾਂ। ਤੁਸੀਂ ਧਨਵਾਨ ਹੋ, ਰਾਤ ਚੁਪ ਕਰਕੇ ਰਹਿਕੇ ਸਵੇਰੇ ਖਿਸਕ ਆਏ ਹੋ, ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਾਰ ਦੇਣਾ ਹੈ ਤੇ ਜੋ ਕੁਛ ਪਾਸ ਹੈ ਲੁਟ ਲੈਣਾ ਹੈ। ਮਰਦਾਨਾ ਕੁਛ ਬੋਲਣ ਵੱਲ ਉਮਲਦਾ ਸੀ ਪਰ ਦਾਤਾ ਜੀ ਦੀ ਅਹਿੱਲ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਵੇਖ ਕੇ ਰੁਕ ਜਾਂਦਾ ਸੀ । ਹੁਣ ਸਤਿਗੁਰ ਨੇ ਕਿਹਾ, ਮਾਰੋ ਬਈ, ਪਰ ਸਾਡੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਅਗਨੀ ਦਾਹ ਦੇਣਾ ਤੇ ਆਪ ਨੇ ਦੂਰ ਇਕ ਧੂੰਏਂ ਵਲ ਉਂਗਲ ਕੀਤੀ ਕਿ ਅੱਗ ਉਥੋਂ ਲੈ ਆਓ। ਠਗ ਪਹਿਲੇ ਤਾਂ ਗੁੱਸੇ ਵਿਚ ਆਏ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਕੀ ਲੋੜ ਹੈ ਦਾਹ ਦਾ ਕਰੱਟਾ ਕਰਨੇ ਦੀ, ਪਰ ਫੇਰ ਸੋਚਣ ਲੱਗੇ ਕਿ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਹੱਸਕੇ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਮਾਰ ਲਓ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਏਨਾਂ ਕਿਹਾ ਨਾ ਮੋੜੀਏ, ਤਾਂ ਦੋ ਠਗ ਉਧਰ ਨੂੰ ਗਏ। ਓਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਕ ਕੌਤਕ ਡਿੱਠਾ, ਕਿ ਕੋਈ ਦੇਵਤਾ ਤੇ ਕੋਈ ਜਮ ਦਿਖਾਈ