6

ਫੇਰ ਦੇਸ਼ਾਟਨ ਕਰਦੇ ਢਾਕੇ ਲਾਗੇ ਜਾ ਨਿਕਲੇ। ਇਕ ਦਿਨ ਮਰਦਾਨਾ ਸ਼ਹਿਰ ਅੰਨ ਪਾਣੀ ਵਾਸਤੇ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਥੇ ਇਕ ਫਕੀਰ ਦੀ ਗੱਦੀ ਤੇ ਇਕ ਜ਼ਨਾਨੀ ਸੀ ਉਸਨੂੰ ਨੂਰਸ਼ਾਹ ਆਖਦੇ ਸਨ, ਉਹ ਤ੍ਰਾਟਕਾਂ ਨਾਟਕਾਂ ਚੇਟਕਾਂ ਦੀ ਉਸ-ਤਾਦ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦਾ ਬੜਾ ਫੈਲਾਉ ਤੇ ਅਡੰਬਰ ਸੀ। ਮਰਦਾਨਾ ਭੋਲੇ ਭਾ ਉਸਦੀ ਤ੍ਰਾਟਕ ਮੁੱਦ੍ਰਾ ਹੇਠ ਆਕੇ ਆਪਾ ਭੁੱਲ ਗਿਆ। ਜੋ ਉਹ ਆਖੇ ਸੋ ਪਿਆ ਆਪ ਨੂੰ ਸਮਝੇ। ਤਾਂ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਜੀ ਓਥੇ ਆਏ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਉਸ ਨਿੰਦ੍ਰਾ ਤੋਂ ਜਗਾਇਆ। ਇਸ ਸ਼ਕਤੀ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਨੂਰ ਸ਼ਾਹ ਤੇ ਹੋਰ ਉਸਦੇ ਸਾਰੇ ਚੇਲੀਆਂ ਚੇਲੇ ਉਸ ਜਾਦੂ ਟੂਣੇ ਤੰਤ ਮੰਤ ਦੇ ਮਾਰਗ ਤੋਂ ਉਦਾਸੀਨ ਹੋਕੇ ਨਾਮ ਜਪੁ ਦੇ ਰਸਤੇ ਲੱਗੇ ਤੇ ਸਭ ਦਾ ਉਧਾਰ ਹੋਇਆ।

ਏਥੋਂ ਟੁਰਕੇ ਬੜੀ ਉਜਾੜ ਵਿਚ ਜਾ ਨਿਕਲੇ। ਉਸ ਥਾਂ ਤੇ ਮਰਦਾਨੇ ਨੂੰ ਭੈ ਤੋਂ ਨਿਰਭੈ ਕਰਕੇ ਅਗੇ ਟੁਰੇ, ਕਈ ਥਾਂ ਅਟਕੇ ਕਈ ਕੋਤਕ ਵਰਤੇ। ਫਿਰ ਇਕ ਪਿੰਡ ਗਏ ਓਥੇ ਕਿਸੇ ਆਦਰ ਨਾਂ ਦਿਤਾ ਤੇ ਮਸ਼ਕਰੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਤਾਂ ਮਰਦਾਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਜੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕੀ ਹਾਲ ਹੋਸੀ ? ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਕਿਹਾ 'ਇਹ ਸ਼ਹਿਰ ਵਸਦਾ ਰਹੇ। ਇਸ ਤੋਂ ਅਗਲੇ ਸ਼ਹਿਰ ਗਏ, ਜਿਥੇ ਬਹੁਤ ਆਦਰ ਭਾ ਹੋਇਆ, ਲੋਕੀ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਭਉ ਵਾਲੇ ਸਨ। ਏਥੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਵਾਕ ਕੀਤਾ 'ਏਹ ਲੋਕ ਉੱਜੜਦੇ ਰਹਿਣਂ। ਤਦ ਮਰਦਾਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਜੀਓ ਇਹ ਕੀ ਨਿਆਉਂ ਕੀਤੇ ਨੇ ? ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਆਖਿਆ, ਮਰਦਾਨਿਆਂ ਓਹ ਲੋਕ ਇਕੋ ਥਾਂ ਰਹਿਣ ਤਾਂ