ਪਾਸ ਗਏ। ਮਰਦਾਨਾ ਸਾਰੇ ਸਫਰ ਵਿਚ ਅੰਗ ਸੰਗ ਸੀ। ਸੈਦਪੁਰ (ਏਮਨਾਬਾਦ) ਵਿਚ ਬਾਬਰ ਦੇ ਜ਼ੁਲਮ ਵਰਤੇ, ਓਹ ਕਹਿਰ ਦੇ ਨਜ਼ਾਰੇ ਮਰਦਾਨੇ ਨੇ ਬੀ ਤੱਕੇ। ਇਕ ਦਿਨ ਮਰਦਾਨੇ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਜੀਓ ਭੁੱਲ ਤਾਂ ਏਥੋਂ ਦੇ ਇਕ ਨਵਾਬ ਦੀ ਸੀ ਜਿਨ ਬਾਬਰ ਦਾ ਕਿਹਾ ਨਾ ਮੰਨਿਆ, ਇਸ ਬਾਬਰ ਨੇ ਸਾਰੇ ਕਿਉਂ ਮਾਰੇ। ਤਦ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਆਖਿਆ, ਜਾਹ ਉਸ ਬਿਰਛ ਹੇਠ ਸੌ ਰਹੁ। ਮਰਦਾਨੇ ਦੇ ਸੀਨੇ ਤੇ ਇੱਕ ਬੂੰਦ ਥਿੰਧੇ ਕਿ ਮਿੱਠੇ ਦੀ ਪਈ ਸੀ ਰੋਟੀ ਖਾਂਦਿਆਂ, ਜਾਂ ਸੁੱਤਾ ਤਾਂ ਕੀੜੀਆਂ ਚੜ ਗਈਆਂ, ਇਕ ਕੀੜੀ ਲੜ ਬੀ ਗਈ, ਮਰਦਾਨੇ ਨੇ ਕਾਹਲੀ ਵਿੱਚ ਹੱਥ ਮਾਰਿਆ ਤਾਂ ਅਨੇਕਾਂ ਕੀੜੀਆਂ ਮਰ ਗਈਆਂ। ਤਦ ਗੁਰੂ ਜੀ ਹੱਸੇ ਤੇ ਕਹਿਣ ਲਗੇ ਮਰਦਾਨਿਆਂ ਇਹ ਕੀ ਕੀਤਾ ਈ? ਲੜੀ ਆ ਇਕ ਤੇ ਮਾਰ ਕਿੰਨੀਆਂ ਘੱਤੀਆਂ ਨੀ? ਤਾਂ ਮਰਦਾਨੇ ਨੂੰ ਸੋਝੀ ਆਈ ਕਿ ਮੈਂ ਨੀਂਦ ਦੀ ਗਫਲਤ ਵਿੱਚ ਸਾਂ ਜੋ ਇਕ ਲੜੀ ਤੇ ਹੱਥ ਸਾਰੀਆਂ ਤੇ ਜਾ ਵੱਜਾ, ਤਿਵੇਂ ਏਹ ਬਾਬਰ ਵਰਗੇ ਮਾਯਾ ਵਿਚ ਸੁੱਤੇ ਪਏ ਲੋਕ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਕਤਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ।

ਏਥੋਂ ਮੀਏ ਮਿੱਠੇ ਦੇ ਕੋਟਲੇ ਨੂੰ ਗਏ, ਉਸਦਾ ਉਧਾਰ ਕੀਤਾ। ਓਥੇ ਬੀ ਮਰਦਾਨਾ ਨਾਲ ਸੀ ਤੇ ਕੀਰਤਨ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਏਥੋਂ ਉੱਠਕੇ ਲਾਹੌਰ ਆਏ ਤੇ ਦੁਨੀਚੰਦ ਦਾ ਨਿਸਤਾਰਾ ਕੀਤਾ; ੧੫ ਪਉੜੀਆਂ ਆਸਾ ਦੀ ਵਾਰ ਦੀਆਂ ਏਥੇ ਉਚਾਰ ਹੋਈਆਂ। ਇਹ ਬੀ ਮਰਦਾਨੇ ਨੇ ਗਾਵੀਆਂ ਰਬਾਬ ਨਾਲ। ਏਥੋਂ ਟੁਰਕੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਹੁਣ ਤਲਵੰਡੀ ਆਏ ਤੇ ਕੁਛ ਚਿਰ ਘਰ ਰਹੇ।

ਹੁਣ ਗੁਰੂ ਜੀ ਤਲਵੰਡੀ ਟਿਕ ਗਏ, ਪਤਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ਪੁ: ਜ: ਸਾਖੀ ਦੀ ਲਿਖਤ ਤੋਂ ਕਿ ਪਹਿਰ ਰਾਤ ਰਹਿੰਦੀ ਨੂੰ ਏਥੇ ਕੀਰਤਨ ਹੁੰਦਾ ਸੀ । ਆਸਾ ਦੀ ਵਾਰ ਬਣ ਚੁਕੀ ਸੀ, ਮਰਦਾਨਾ