8

ਹੁਣ ਗੁਰੂ ਜੀ ਕਰਤਾਰ ਪੁਰ ਟਿਕ ਗਏ। ਵਿਚੋਂ ਫੇਰ ਇਕ ਉਦਾਸੀ ਹੋਈ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਪੰਜਵੀਂ ਆਖਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਇਸਦਾ ਵੇਰਵਾ ਅਜੇ ਖੋਜ ਤਲਬ ਹੈ। ਮਰਦਾਨਾ ਸ੍ਰੀ ਕਰਤਾਰ ਪੁਰ ਟਿਕਿਆ ਰਿਹਾ ਤੇ ਕੀਰਤਨ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ। ਆਪ ਹੁਣ ਉਹ ਉਸ ਪੂਰਨ ਸੁਖ ਨੂੰ ਪਹੁੰਚ ਚੁਕਾ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ ਆਤਮ ਸੁਖ ਆਖਣਾ ਚਾਹੀਏ। ਭਾਈ ਮਨੀ ਸਿੰਘ ਜੀ ਲਿਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਕ ਦਿਨ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਜੀ ਅਪਣੇ ਧਿਆਨ ਮਗਨ ਬੈਠੇ ਸਨ, ਆਪ ਦਿਲ ਦੀ ਸੱਚੀ ਏਕਾਂਤ ਵਿਚ ਸਨ, ਏਕਾਂਤ ਵਿਚ ਅਨੰਤ ਦੇ ਸ਼ਹੁ ਵਿਚ ਤਾਰੀਆਂ ਲਾ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿ ਭਾਈ ਮਰਦਾਨਾ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਅਰਦਾਸ ਕਰਨ ਲਗਾ, ਹੇ ਗੁਰੂ ਬਾਬਾ ਜੀ ਆਪ ਅਜ ਅਗੰਮ ਅਨੰਤ ਤੇ ਬੇਅੰਤ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਵਿਚ ਰੰਗੇ ਹੋਏ ਕਿਸੇ ਅਚਰਜ ਘਰ ਵਿਚ ਹੋ ਕੁਛ ਦਾਸ ਨੂੰ ਬੀ ਮਿਹਰ ਕਰੋ ਤਾਂ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਜੀ ਬੋਲੇ:- ਜੀਵ ਨੂੰ ਲੋੜੀਏ ਕਿ ਅਪਣੇ ਮਨ ਨੂੰ ਆਪ ਸਮਝਾਇਆ ਕਰੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਮਨ ਦਾ ਸੁਭਾਉ ਹੈ ਦਿੱਸਣ ਵਾਲੇ ਜਗਤ ਵਲ ਰੁਖ ਰਖਕੇ ਇਸ ਵਿਚ ਭੁੱਲ ਜਾਣਾ ਤੇ ਅੰਦਰਲੇ ਸੁਖ ਵਲੋਂ ਅਚੇਤ ਹੋ ਜਾਣਾ, ਸੋ ਇਸਨੂੰ ਆਪ ਸਮਝਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹੇ ਮਨ ਅਵਗੁਣਾਂ ਨੂੰ ਛਡ ਜੋ ਤੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਿਚ ਖਿੱਚ ਕੇ ਅਚੇਤ ਕਰ ਦੇਂਦੇ ਹਨ, ਤੂੰ ਔਗੁਣ ਦੂਰ ਕਰ ਤੇ ਗੁਣਾਂ ਵਿਚ ਆਪੇ ਨੂੰ ਸਮਾ ਲੈ। ਔਗੁਣਾਂ ਵਿਚ ਤੂੰ ਸੁਆਦਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਲਿਪਟ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਫੇਰ ਤੂੰ ਮਾੜੇ ਕਰਮ ਕਰਦਾ ਹੈਂ, ਉਹ ਤੈਨੂੰ ਨਾਮ ਤੋਂ ਵਿਛੋੜ ਦੇਂਦੇ ਹੈਨ ਤੇ ਫੇਰ ਮਿਲਨ ਨਹੀਂ ਦੇਂਦੇ, ਇਉਂ ਕਠਨਤਾ ਨਾਲ ਤਰੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਤਰਸੇਂ? ਫੇਰ ਅੱਗੇ ਜਮ ਦਾ ਪੈਂਡਾ ਬੜਾ ਔਖਾ ਹੈ