੭੫. ਛੱਡ ਆਪਣਾ ਲਾਭ ਜੋ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ,
ਲਾਭ ਦੇਇ ਸੋ ਜਾਨ 'ਸਤਿ ਪੁਰਖ ਭਾਈ।
ਲਾਭ ਆਪਣਾ ਨਾਲ ਜੋ ਦੂਸਰੇ ਦਾ
ਕਰੇ, ਪੁਰਖ ਸਾਮਾਨ ਓ ਜਾਣਨਾ ਈ।
ਪ੍ਰਾਯਾ ਬੁਰਾ ਕਰ ਆਪਣਾ ਭਲਾ ਕਰਦਾ,
'ਰਾਖਸ ਆਦਮੀ ਰੂਪ ਅਖਾਂਵਦਾ ਈ।
'ਵਯਰਥ ਦੂਸਹੇ ਦੀ ਜੋਈ ਕਰੇ ਹਾਨੀ
ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਉਹ? ਸਾਨੂੰ ਨ ਸਾਰ ਰਾਈ।
੭੬. 'ਪਾਣੀ ਦੁੱਧ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਸੀ ਆਨ ਮਿਲ੍ਯਾ
ਗੁਣ ਆਪਣੇ ਦੁੱਧ ਉਸ ਦੇਂਵਦਾ ਈ।
ਜਦੋਂ ਦੁੱਧ ਨੂੰ ਆਣ ਕੇ ਤਾਪ ਚੜ੍ਹਿਆ,
ਤਦੋਂ ਨੀਰ ਯਾ ਆਪ ਸੜੇਂਵਦਾ ਈ।
ਜਦ ਨੀਰ ਨੂੰ ਸੜਦਿਆਂ ਦੁੱਧ ਡਿੱਠਾ,
ਡਿੱਗਣ ਅੱਗ ਵਿਚ ਆਪ ਉਡੇਂਵਦਾ ਈ।
ਫੇਰ ਮਿਲੇ ਪਾਣੀ, ਦੁਧ ਸਮਝਦਾ ਹੈ
ਯਾਰ ਆ ਗਿਆ, ਫੇਰ ਮੁੜ ਮੇਂਵਦਾ ਈ।
ਸੱਤਿ ਪੁਰਖ ਦੀ ਮੈਤਰੀ ਠੀਕ ਐਸੀ,
ਦੁਖ ਯਾਰ ਦਾ ਆਪ ਸਿਰ ਲੇਂਵਦਾ ਈ।
੭੭. ਸ਼ੇਸ਼ਨਾਗ ਦੀ ਸੋਜ ਪਰ ਵਿਚ ਸਾਗਰ,
ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਪਏ ਅਰਾਮ ਕਰਾਂਵਦੇ ਨੀ।
ਵੈਰੀ ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਦੇ ਰਾਖਸ਼ਸ ਉਸੇ ਸਾਗਰ,
ਕੁਲਾਂ ਸਣੇਂ ਭੀ ਵਾਸ ਵਸਾਂਵਦੇ ਨੀ।
