੮੩. ਐਸਰਜ ਦਾ ਗਹਿਣਾ ਭਲੜਾਈ ਕਰਨੀ,
ਗਹਿਣਾ ਸੂਰਮੇਂ ਦਾ 'ਸੰਜਮ ਵਾਕ ਬੋਲੇ।
ਗਹਿਣਾ ਗ੍ਯਾਨ ਦਾ ਸ਼ਾਂਤਿ ਵਿਚ ਵਰਤਣਾ ਜੇ,
ਸਾਸਤ੍ਰ ਪੜ੍ਹਨ ਦਾ ਬੇਨਤੀ ਮੁਖ ਤੋਲੇ।
ਧਨ ਦਾ ਗਹਿਣਾ ਜੋ ‘ਪ੍ਰਾਤ ਨੂੰ ਦਾਨ ਦੇਣਾ`,
ਰਹਿਣਾ ਤਪਾਂ ਦਾ ਕ੍ਰੋਧ ਨਾ ਆਇ ਕੋਲੇ।
'ਪਿਮਾਂ` ਪ੍ਰਭੁਤਾ ਦਾ ਭੁਖਣ ਹੈ ਜਾਣ ਲੈਣਾ,
ਧਰਮ ਧਾਰਨ ਦਾ ਨਿਰਛਲਾ ਹੋਣ ਭਲੇ।
ਕਾਰਣ ਸਾਰਿਆਂ ਗੁਣਾਂ ਦਾ ਜਾਣ ਗਹਿਣਾ
ਇਕ ਸ਼ੀਲ ਹੈ, ਸ਼ੀਲ ਬਿਨ ਸਭੀ ਧੋਲੇ॥
੮੪. ਦੋਲਤ ਆਵੇ ਤੇ ਭਾਵੇਂ ਨਿੱਜ ਆਵੇ,
ਭਾਵੇਂ ਆਇਕੇ ਕਿਤੇ ਨੂੰ ਚਲੀ ਜਾਵੇ।
ਨੀਤੀ ਵਾਲੜੇ ਕਰਨ ਆ ਨਿੰਦਿਆ ਹੀ
ਚਾਹ ਉਸਤੁਤੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਮਿਲੀ ਜਾਵੇ।
ਪ੍ਰਾਣ ਜਾਣ ਚਾਹੇ ਅੱਜ ਛੱਡ ਚੱਲਾ,
ਰਾਹੇ ਜਗਾਂ ਤਕ ਦੇਹ ਏ ਪਲੀ ਜਾਵੇ।
ਪਰ ਨ ਧੀਰਜੀ ਨ੍ਯਾਯ ਦਾ ਰਾਹ ਛੱਡਣ,
ਨ੍ਯਾਇ ਐਸ਼ ਨਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਛਲੀ ਜਾਵੇ।
੮५. ਇੱਕ ਸੱਪ ਸੀ ਪਿਆ ਪਿਟਾਰ ਅੰਦਰ,
ਭੁੱਖ ਦੁੱਖ ਤੇ ਤੇਹ ਦਾ ਮਾਰਿਆ ਈ।
ਕਿਸੇ ਚੂਹੇ ਨੇ ਰਾਤ ਪਿਟਾਰ ਟੁੱਕਯਾ,
ਅੰਦਰ ਵੜੇ ਨੂੰ ਸੱਪ ਪ੍ਰਹਾਰਿਆ ਈ।
––––––––––––
ਨੇਕ ਚਾਲ ਚਲਣ, ਇਖਲਾਕ ਸਦਾਚਾਰ
