ਆ ਕੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪ ਬੀਤੀ ਦੱਸ ਰਹੇ ਸਾਂ ਕਿ ਸਕੂਟਰ 'ਤੇ ਸਵਾਰ ਹੋ ਕੇ ਬਠਿੰਡਾ ਗਰੁੱਪ ਦਾ ਮੁਖੀ ਆ ਗਿਆ। ਉਹ ਆ ਕੇ ਸਮਝਾਉਣ-ਬੁਝਾਉਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਏਨੇ ਨੂੰ ਰੰਮੀ ਨੇ ਕੁਰਸੀ ਦੀ ਪਾਈਪ ਨਾਲ ਹਮਲਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਪਿੱਛੇ ਈ ਸਾਰੇ ਪੈ ਗਏ। ਮੁਖੀਆ ਭੱਜ ਖਲ੍ਹਤਾ। ਭੱਜਦੇ ਦੀ ਰੰਮੀ ਨੇ ਪੱਗ ਲਾਹ ਲਈ। ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਜੋਸ਼ ਚੜ੍ਹਿਆ ਤੇ ਮੈ ਮੁਖੀਏ ਦੇ ਨਾਲ ਆਏ ਚੋਬਰ ਨੂੰ ਸੁੱਟ ਲਿਆ। ਉਸ ਦਾ ਚੇਤਕ ਕੁੱਟ-ਕੁੱਟਕੇ ਡੱਬੀ ਕਰ ਤਾ ਤੇ ਉਹਦੇ ਹੱਡਾਂ ਨੂੰ ਜੰਮ ਕੇ ਭੰਨਿਆ। ਇਹ ਮੇਰਾ ਕਿਸੇ 'ਤੇ ਪਹਿਲਾ 'ਹਥੌਲਾ' ਸੀ। ਜੇਕਰ ਕੁਝ ਦੇਰ ਹੋਰ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਸਾਥੀ ਨਾ ਫੜਦੇ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਮੈਂ ਉਹਦਾ ਘੋਗਾ ਈ ਚਿੱਤ ਕਰ ਦਿੰਦਾ। ਵਿਰੋਧੀ ਦਲ ਦੇ ਮੁਖੀ ਦੀ ਪੱਗ ਲਾਹ ਕੇ ਲੁਧਿਆਣੇ ਵਾਲੇ ਬੇਚੈਨ ਹੋ ਗਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਹੁਣ ਪਲਟਵਾਰ ਹੋਏਗਾ ਤੇ ਪਲਟਵਾਰ ਹੋਇਆ ਵੀ ਬੜਾ ਜਲਦੀ। ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਮੈਂ ਤੇ ਵਿਰਕ ਰੱਜੇ ਹੋਏ ਯਾਮੇ 'ਤੇ ਆ ਰਹੇ ਸੀ ਤਾਂ ਅੰਬੈਸਡਰ ਕਾਰ ਨੇ ਪਿੱਛੋਂ ਆ ਟੱਕਰ ਮਾਰੀ। ਜੀਹਦੇ 'ਚੋਂ ਚੀਤਿਆਂ ਵਾਂਗ ਪੰਜ-ਛੇ ਗੱਭਰੂ ਨਿਕਲੇ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੱਥਾਂ 'ਚ ਕ੍ਰਿਪਾਨਾਂ ਨੰਗ ਦੀ ਬਾਲੀ ਵਾਂਗੂੰ ਲਿਸ਼ਕ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਮੋਟਰ ਸਾਈਕਲ ਡਿੱਗਦੇ ਹੀ ਅੱਡੀਆਂ ਨੂੰ ਬੁੱਕ ਲਾ ਗਿਆ ਪਰ ਵਿਰਕ ਉੱਥੇ ਹੀ ਖੜ੍ਹ ਗਿਆ। ਮੇਰੇ ਮਗਰ ਚਾਰ ਕੁ ਜਣੇ ਲੱਗੇ ਪਰ ਮੈਂ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਮਕਾਨ ਇੰਝ ਟੱਪ ਗਿਆ ਜਿਵੇਂ ਕੁੱਤੇ ਮਗਰ ਲੱਗੇ ਤੋਂ ਹਿਰਨ ਖਾਲ੍ਹੇ ਟੱਪ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਘਰਕਦਾ ਹੋਇਆ ਸਰਕਾਰੀ ਹਸਪਤਾਲ ਵਾਲੇ ਮੋੜ ਕੋਲ ਪੁੱਜਾ ਤਾਂ ਉੱਥੇ ਬੈਠੇ ਮੇਰੇ ਸਾਥੀ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਵੇਖਣ ਲੱਗ ਪਏ। ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿ ਮੈਂ ਕੁਝ ਦੱਸਦਾ ਸਾਹਮਣੇ ਤੋਂ ਵਿਰਕ ਨੂੰ ਕ ਨੂੰ ਟਰੈਕਟਰ 'ਤੇ ਲੱਦੀ ਲਿਆ ਰਹੇ ਸਨ । ਉਸ ਦੀ ਬਾਂਹ ਏਦਾਂ ਲਮਕ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਸੜਕ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ 'ਤੇ ਖੜ੍ਹੇ ਕਿਸੇ ਰੁੱਖ ਦੀ ਅੜ੍ਹਦੀ ਹੋਈ ਟਾਹਣੀ ਨੂੰ ਕੋਈ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਝਟਕਾਅ ਗਿਆ ਹੋਵੇ। ਮੈਨੂੰ ਬੜੀਆਂ ਲਾਹਨਤਾਂ ਪਾਈਆਂ ਸਾਥੀਆਂ ਨੇ ਕਿ "ਜਾਹ ਓਏ ਵੱਡਿਆ ਖਿਡਾਰੀਆ। ਪਹਿਲੀ ਈ ਨਾ ਝੱਲ ਸਕਿਆ ਦਿਖਾ ਗਿਆ ਕੰਡ।" ਮੈਨੂੰ ਬੜੀ ਸ਼ਰਮ ਆਈ ਕਿ ਮੈਂ ਉਸ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਛੱਡ ਤੁਰਿਆ ਜਿਸ ਨੂੰ ਕੁਝ ਘੰਟੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮੈਂ ਭਰਾ ਆਖਿਆ ਸੀ । ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਸੀਂ ਫੇਰ ਸੰਗਠਤ ਹੋਏ ਤੇ ਅਸੀਂ ਬਠਿੰਡੇ ਵਾਲਿਆਂ 'ਤੇ ਟੁੱਟ ਪਏ। ਜਿਹੜਾ ਮਿਲਿਆ ਉਸ ਨੂੰ ਵਲ੍ਹੇਟਣ ਲੱਗ ਪਏ। ਮੇਰੇ ਕਰਕੇ ਲੁਧਿਆਣੇ ਵਾਲਿਆਂ ਨਾਲ ਲੋਕਲ ਸਪੋਰਟ (ਇਲਾਕੇ ਦੀ ਮੰਡੀਹਰ) ਜੁੜ ਗਈ ਸੀ। ਮੈਂ ਕਦੇ-ਕਦੇ ਕਾਲਜ ਦੀਆਂ ਕਲਾਸਾਂ 'ਚ ਵੀ ਜਾ ਵੜ੍ਹਦਾ, ਕੋਈ ਡਰ ਨਾ ਰਿਹਾ ਹੁਣ ਕਿਸੇ ਦਾ। ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਬੱਬੀ ਤੇ ਸਾਡੀ ਭੂਆ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਇੱਕ ਦਿਨ ਟਰੱਕ ਲੈ ਕੇ ਜਾ ਰਹੇ ਸੀ ਤਾਂ ਫਾਟਕ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਝਗੜਾ ਸਾਡੇ ਗਵਾਂਢ ਪਿੰਡ ਦੇ ਇੱਕ ਦੋਧੀ ਨਾਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਦੋਧੀ ਨੇ ਪੁਲਸ ਸੱਦ ਕੇ ਬੱਬੀ ਨੂੰ ਫੜਾ ਦਿੱਤਾ। ਜਿਸ ਨੂੰ ਮੇਰੀ ਭੂਆ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਛੁਡਾ ਤਾਂ ਲਿਆ ਪਰ ਉਹਦੇ ਚਿੱਤੜ ਪੁਲਸ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਪਟੇ ਮਾਰ-ਮਾਰ ਕੇ ਲਾਲ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਬੱਬੀ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਮੇਰੇ ਤੇ ਸਾਵੀ ਕੋਲ ਦਸ ਨੰਬਰ ਵਾਲੀ ਕੋਠੀ 'ਚ ਆ ਗਿਆ। ਉਸ ਦਾ ਭੈੜਾ ਜਿਹਾ ਮੂੰਹ ਵੇਖ ਕੇ ਮੈਂ ਸਮਝ ਗਿਆ ਕਿ ਕਹਾਣੀ ਕੋਈ ਗੜਬੜ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਗੱਲ ਦੱਸੀ ਤਾਂ ਅਸੀਂ 'ਸਕੀਮ' ਪਾਉਣ (ਹੱਲਾ ਕਰਨ) ਦੀ ਧਾਰ ਲਈ। ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਉਸੇ ਫਾਟਕ 'ਤੇ ਗਏ ਤਾਂ ਦੋਧੀ ਨੱਥੂ ਦੀ ਚੱਕੀ 'ਤੇ ਚਾਹ ਪੀ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਬੱਬੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਉਹ ਰਿਹਾ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹਾਕੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਪਹਿਲੀ