ਹਰਯਾਨੜੀ ਬਉਰਾਨੜੀ ਮੈਂ

ਤਾਂਘ ਬੱਧੀ ਟੁਰੀ ਜਾਵਾਂ,

ਤੁਰੀ ਜਾਵਾਂ, ਤੁਰੀ ਜਾਵਾਂ,

ਤੁਰਨ ਨੇਹੁੰ ਲਗਾ ਲਿਆ।

 

ਜਲੇ ਨਾਹੀਂ ਥਲੇ ਨਾਹੀਂ

ਕਿਤੇ ਮੁੜਕੇ ਮਿਲੇ ਨਾਹੀਂ,

ਪੌਣ ਸਾਰੀ ਫੋਲ ਮਾਰੀ

ਜਗਤ ਸਾਰਾ ਭਾਲਿਆ॥੪॥

 

ਕਈ ਵਾਰ ਥਲੇ ਆਈ

ਫੇਰ ਜਲ ਗਈ ਧਾਈ,

ਵਾਇ ਮੰਡਲ ਉੱਡ ਫੇਰ

ਗੇੜ ਸਾਰੇ ਲਾ ਲਿਆ ।

 

ਵਰ੍ਹੇ ਤੇ ਮਹੀਨੇ ਬੀਤੇ

ਸਦੀਆਂ ਨੇ ਰਾਹ ਲੀਤੇ,

ਮੈਂ ਬੀ ਕਈ ਗੇੜ ਕੀਤੇ

ਥਹੁ ਕਿਤੋਂ ਨਾਂਹ ਪਿਆ ।

 

ਜੋਗੀ ਅਤੇ ਜਤੀ ਆਏ

ਗਿਆਨੀ ਤੇ ਤਪੀ ਆਏ,

ਘਾਲੀਆਂ ਅਨੇਕਾਂ ਦਾ ਹੈ

ਫੇਰਾ ਏਥੇ ਆ ਪਿਆ ।

 

ਪੁੱਛਿਆਂ ਦਸਾਣ ਸਾਰੇ

ਆਤਮਾਂ ਦਾ ਪਤਾ ਦੇਣ,

ਆਖਣ: 'ਅਰੂਪ ਹੋ ਕੇ

ਜੋਤੀ ਹੈ ਸਮਾ ਗਿਆ ॥੫॥

 

'ਅਰਸ਼ਾਂ 'ਚ ਨੂਰ ਉਹਦਾ,

'ਕੁਰਸ਼ਾਂ 'ਚ ਜੋਤ ਉਹਦੀ

'ਧਰਤੀ ਪਰ ਚਾਨਣਾ

ਅਰੂਪ ਹੈ ਜਗਾ ਗਿਆ' ।

 

ਪੈਂਦੀ ਹੋਊ ਜੋਗੀਆਂ ਨੂੰ

ਠੰਢ ਐਦਾਂ ਆਖ ਲੋਕੋ !

ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਤਸੱਲੀ ਐਉਂ

ਕੋਈ ਨਾ ਬਨ੍ਹਾ ਗਿਆ ।

 

ਓਹੋ ਹੋਵੇ ਰੂਪ ਪਯਾਰਾ,

ਬਾਂਕੀ ਓ ਨੁਹਾਰ ਹੋਵੇ,

ਤੇਜ ਜਬ੍ਹੇ ਪਯਾਰ ਵਾਲਾ

ਰੂਪ ਜੋ ਦਿਖਾ ਗਿਆ।

 

ਕਲਗੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਹੋਵੇ

ਤੀਰ ਤੇ ਕਮਾਨ ਸੁਹਵੇ,

ਮੋਹਨ ਹਾਰੀ ਆਨ ਹੋਵੇ

ਬਾਨ ਜੋ ਬਨਾ ਗਿਆ॥੬॥