ਅਰਦਾਸ

ਹਾਰ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਗਈ, ਬੈਠੀ ਹਾਰ ਆਸ,

ਬਾਂਹ ਛਾਤੀ ਨਾਲ ਲਾ ਕੇ ਲਾਂ ਸੁਆਸ।

 

ਸੰਘ ਸੂਕ, ਬੁੱਲ੍ਹ ਸੁੱਕ, ਸੁਕ ਗਈ ਜੀਭ,

ਤੜਪ ਮੇਰੀ ਤੇ ਕਰੀਂ ਸਾਕੀ ਕਿਆਸ'।

 

ਅਬਰੇ ਰਹਿਮਤਾਂ ਤੇ ਹੈ ਤੱਕਣ ਲਗ ਰਹੀ,

ਮਤ ਕਿਤੇ ਵਸ ਪਏ ਸ਼ਾਂਤੀ ਬੂੰਦ ਖਾਸ।

 

ਪਾਣੀਆਂ ਵਿਚ ਹਾਂ ਖੜੀ ਪਰ ਪ੍ਯਾਸ ਹੈ,

ਕਿੰਞ ਬੁਝੇ ਪਾਣੀ ਤੋਂ ਸਰਦੀ ਦੀ ਪਿਆਸ?

 

ਲਬ ਮਿਰੇ ਅਰਦਾਸ ਵਿਚ ਹਨ ਲਗ ਰਹੇ,

ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦੇ ਤੁਪਕੇ ਇੱਕ ਤੇ ਲਗ ਰਹੀ ਆਸ।

 

ਜੁੜ ਰਹੇ ਹੁਣ ਹੱਥ ਕਰਦੇ ਅੰਜੁਲੀ,

ਚਾਟ ਲਾਕੇ ਸਾਕੀਆ! ਹੁਣ ਕਿਉਂ ਲੁਕਾਸ?

 

ਰਹਿਮਤ ਸੁਰਾਹੀ ਤੱਠਕੇ ਉਂਡੇਲ ਦੇ

ਲੈ ਲਈਂ ਨੀਂਵੇਂ ਦੀ ਉੱਚੇ ਜੀ ਸ਼ਬਾਸ਼।

 

ਆਸ ਅਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਹੁਣ ਰਹਿ ਚੁਕੀ

ਆਪ ਹੀ ਘੱਲੇ ਦਰੇਂ ਹੁਣ ਵਾਉ ਰਾਸ।

(ਕਸ਼ਮੀਰ 2-10-26)

–––––––––––––

1. ਖਿਆਲ, ਫਿਕਰ।                   2. ਮਿਹਰਾਂ ਦੇ ਬੱਦਲ।