ਧੰਨ ਕਾਗ਼ਜ਼

ਅਵੇ ਕਾਗ਼ਜ਼! ਅਤੇ ਕਾਗ਼ਜ਼! ਤੂੰ ਅਚਰਜ ਹੈਂ ਅਵੇ ਕਾਗਜ਼!

ਤੂੰ ਸ਼ਾਹਾਂ ਦੇ ਕਰਾਂ ਵਿਚ ਜਾ ਵਡਢਾਇਆ ਜਾਵਨੈ ਕਾਗ਼ਜ਼!

ਤੂੰ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਬੀ ਬਣਕੇ ਖੇਲ ਅਕਾਸ਼ੀਂ ਉੱਡਨੈ ਕਾਗਜ਼!

ਤੂੰ ਫਾਨੂਸਾਂ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਹੋ ਅਗਨ ਸਿਉਂ ਖੇਡਨੈ ਕਾਗਜ਼!

ਉਡਾਰੂ ਪ੍ਯਾਲ ਕਵੀਆਂ ਦੇ ਜੋ ਉਡਦੇ ਜਾਣ ਜੰਮਦੇ ਹੀ

ਤੂੰ ਫੜ ਗੋਦੀ ਬਹਾਨਾ ਹੈਂ ਤਿ ਰਖ ਲੈਨਾ ਧਰੇ ਕਾਗ਼ਜ!

ਤੂੰ ਭਗਤੀ ਭਾਵ ਭਗਤਾਂ ਦੇ ਹਾਂ, ਲਿਖ ਲੈਨਾ ਹੈਂ ਸੀਨੇ ਤੇ

ਪੜ੍ਹਾ ਦੇਨੈ ਤੂੰ ਪ੍ਰੇਮੀਆਂ ਨੂੰ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਠੰਢ ਦੇਂ ਕਾਗ਼ਜ਼!

ਤੂੰ ਬ੍ਰਹਮ ਨੂੰ ਬੀ ਹੈ ਲਿਖ ਲੈਨੈ ਮਨ ਅਪਨੇ ਵਿਚ ਸਮਾ ਲੈਨੈਂ

ਫਿਰ ਉਸਦਾ ਗ੍ਯਾਨ ਦਸ ਲੋਕਾਂ ਕਰੇਂ ਚਾਨਣ ਅਵੇ ਕਾਗਜ਼

ਮੈਂ ਡਿਠਾ ਨਾ ਕਦੇ ਤੈਨੂੰ ਕਿ ਰੁਲਦਾ ਰੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤੂੰ

ਕਿ ਢੱਠਾ ਆਸਮਾਨੋ ਜਦ ਨ ਅੱਥਰੁ ਸਨ ਵਗੇ ਕਾਗਜ਼!

ਨ ਡਿੱਠਾ ਹੈ ਕਦੇ ਤੈਨੂੰ ਕਿ ਮੇਜ਼ਾਂ ਤੇ ਚੜ੍ਯਾ ਬੋਕੇਂ

ਯਾ ਹਾਕਮ ਦੇ ਹਥੀਕੇ ਹੋ ਨੇ ਹੈਂਕੜ ਹੀ ਕਰੇਂ ਕਾਗਜ਼!

ਗਿਓਂ ਹੱਥ ਪ੍ਰੀਤਮ ਦੇ ਤੂੰ ਗਿਓਂ ਚੁਮਿਓਂ ਤੇ ਸਿਰ ਧਰਿਓ

ਲਖਾਇਆ ਪਰ ਨ ਆਪਾ ਤੂੰ ਜਰੇਂ ਆਦਰ ਘਨੇ ਕਾਗ਼ਜ਼।

ਨ ਭਗਤਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਿਯ ਬਣ ਕੇ ਬਫਾਇਓਂ ਤੂੰ ਕਦੇ ਕਾਗ਼ਜ਼!

ਨ ਕੁਸਕ੍ਯਾ 'ਅਹੰਬ੍ਰਹਮ' ਚਹਿ ਤੂੰ ਗਿਆਨਾਂ ਦੇ ਲਦੇ ਕਾਗ਼ਜ਼।

ਜਣਾਂਯਾਂ ਆਪਾ ਹੈ ਤੈਨੂੰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਨਾਂ ਕਦੇ ਡਿੱਠਾ,

ਤੂੰ ਵਾਹ ਕਾਗਜ਼ ਤੂੰ ਧੰਨ ਕਾਗਜ਼ ਤੂੰ ਧੰਨ ਕਾਗ਼ਜ਼

(ਕਸੌਲੀ 30-8-50)