ਪ੍ਰੇਮ ਖੇਲ
ਕਮਾਵਣ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਤੈਨੂੰ ਜਿ ਹੈ ਕੁਛ ਲੋੜ ਸੱਚੀ ਉਞ,
ਕਹੇ ਸਾਅਦੀਂ ਤੋਂ ਪਰਵਾਨੇ ਦੇ ਪਾਸੇ ਸੁਹਦਿਆਂ ਵੰਞ।
"ਖੇਲੇ ਖੇਲ ਪ੍ਯਾਰਾਂ ਦੀ ਨ ਦਸਦਾ ਬੋਲ ਕੇ ਕੁਛ ਬੀ
"ਓ ਕਰਦੇ ਦੱਸਦਾ ਸਖੀਏ! ਕਿ ਖੇਲੋ ਪ੍ਯਾਰ ਨੂੰ ਇਞ।”
ਕਹੇ ਬੁਲਬੁਲ ਨੂੰ ਸਾਅਦੀ "ਤੂੰ ਕਿੱਸੇ ਫੋਲ ਨਾ ਦਿਲ ਦੇ
"ਚੁਪਾਤੇ ਦੇਖ ਪਰਵਾਨਾ ਨੁਛਾਵਰ ਜਿੰਦ ਕਰਦਾ ਕਿੰਞ।”
ਨਹੀਂ ਵਿੰਨ੍ਹੇ ਜੁ ਪ੍ਯਾਰਾਂ ਦਿਲ ਓ ਗਿਣਤੀ ਦੀ ਕਲਾ ਹੋ ਗਏ,
ਪਈ ਪੱਲੇ "ਗਿਣਨ ਗਿਣਤੀ" ਕਿ ਹਿਰਦਾ ਰਹਿ ਗਿਆ ਸੁੰਞ।
(ਕਸੌਲੀ, 28-8-50)
–––––––––––––
- ਇਸ ਸ਼ਿਅਰ ਵਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਜਾਪਦਾ ਹੈ : ਐ ਮੁਰਗੇ ਸਹਰ ਇਸ਼ਕ ਜਿ ਪਰਵਾਨਾ ਬਿਆਮੋਜ਼, ਮੇ ਸੋਖੜੇ ਮੇ ਸੋਚਦੋ ਆਹਾ ਨੇ ਕੁਨੱਦ।
