ਸੁਹਜ ਤੇ ਰੂਹ
'ਸੁਹਜ ਸਾਗਰ' ਦੀ ਬੂੰਦ ‘ਰੂਹ' ਹੈ ਸੁਹਜ ਆਪ ਹੇ ‘ਸੁਹਜ' ਪਿਆਰੀ,
‘ਪਾਲ ਕੋਝ’ ਦੀ ਏਸ ਉਦਾਲੇ ਕੋਝੇ ਖ੍ਯਾਲਾਂ ਆਣ ਉਸਾਰੀ।
'ਕੋਝ ਕੈਦ' ਵਿਚ ਪੈ ਚਹੋ ਜਾਵੇ ‘ਸੁਹਜ ਸੁਣ ਤੇ ਫਟਕ ਉਠੇ ਆ,
ਰੂਹ ਕੋਝੀ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸਖੀਏ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਏ ਕੋਝ-ਪਿਟਾਰੀ।
ਕੰਨੀ ਪਵੇ ‘ਸੁਹਜ ਦੀ ਬੋਲੀ ਸੁਹਜ ਯਾਨ ਦੀ ਮਿਲੇ ਉਡਾਰੀ,
ਬੋਲ ਪਵੇ ਫਿਰ ਸੁਹਜ ਦੀ ਬੋਲੀ ਸੁਹਜ ਗਗਨ ਦੀ ਤਰ ਪਏ ਤਾਰੀ।
ਸੁਹਜ ਮੀਂਹ ਉਤਰੇ ਫਿਰ ਇਸਤੋਂ ਚਮਨ ਸੁਹਜ ਦੇ ਖਿੜ ਖਿੜ ਪੈਣ
ਮੁਸ਼ਕ ਉਠ ਤੇ ਝੂਮ ਉਠੇ ਸਭ ਜੋ ਫਸ ਰਹੀ ਏ ‘ਕੋਝ ਪਿਟਾਰੀ'।
