ਆਤਸ਼ ਹੋਣ ਬਿਰਹੋਂ ਦੀ ਆਤਸ਼
ਆਤਸ਼ ਹੋਣ ਬਿਰਹੋਂ ਦੀ ਆਤਸ਼, ਵਿਚ ਤੇਜ਼ੀ ਬਹੁਤ ਪਛਾਤੀ ।
ਸੋਹਣੀ ਰੋਜ਼ ਮਿਲੇ ਤਰ ਨਦੀਆਂ. ਪਰ ਸਰਦ ਨ ਹੋਵੇ ਛਾਤੀ ।
ਓੜਕ ਏਸ ਹਿਜਰ ਦੇ ਸੋਜ਼ੇ, ਉਹ ਬੈਠਿ ਲਹੂ ਵਿਚ ਨ੍ਹਾਤੀ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਬਾਝ ਮੁਇਆਂ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ, ਅਸਾਂ ਖ਼ੂਬ ਸਹੀ ਕਰ ਜਾਤੀ ।
ਐ ਦਿਲ ! ਦਾਮ ਹਿਰਸ ਦੇ ਫ਼ਸਿਓਂ
ਐ ਦਿਲ ! ਦਾਮ ਹਿਰਸ ਦੇ ਫ਼ਸਿਓਂ, ਤੂੰ ਰਹਿਓਂ ਖ਼ਰਾਬ ਤਦਾਹੀਂ ।
ਆਪਣਾ ਆਪ ਪਛਾਤੋਈ ਹਿਰਸੋਂ, ਤੇ ਯਾਰ ਪਛਾਤੋਈ ਨਾਹੀਂ ।
ਕਾਮਲ ਖ਼ੂਨ ਜਿਗਰ ਦਾ ਖਾ ਹੁਣ, ਅਤੇ ਦਰਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਆਹੀਂ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਯਾਰ ਰਹੇ ਜਾਂ ਜਾਏ, ਨਹੀਂ ਇਕ ਘਰ ਲਾਖ ਸਲਾਹੀਂ ।
ਐ ਦਿਲ ! ਦਰਦ ਨਸੀਬ ਤੇਰੇ ਵਿਚ
ਐ ਦਿਲ ! ਦਰਦ ਨਸੀਬ ਤੇਰੇ ਵਿਚ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ ਬਿਚਾਰਾ ।
ਆਪੇ ਦਰਦ ਸਹੇੜੇਂ ਪਾਈ(ਭਾਈ), ਅਤੇ ਚਾਹੇਂ ਭੀ ਛੁਟਕਾਰਾ ।
ਏਵੇਂ ਹੋਗੁ ਸਆਦਤ ਤੇਰੀ, ਤੂੰ ਕਰ ਦੁਖ ਦਰਦ ਪਿਆਰਾ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਪੀੜ ਹਟਾਵੇ ਕਿਧਰੋਂ, ਹੁਣ ਭਾਈ ! ਪਲੀਦ ਨਿਕਾਰਾ ।
ਐ ਦਿਲ ! ਢੂੰਡ ਫਿਰੇ ਜਗ ਪਾਇਆ
ਐ ਦਿਲ ! ਢੂੰਡ ਫਿਰੇ ਜਗ ਪਾਇਆ, ਪਰ ਢੂੰਡਣ ਬਹੁਤ ਔਖੇਰਾ ।
ਬੀਜੇਂ ਦਾਖ ਨ ਹੋਵਣ ਕੰਡੇ, ਤੂੰ ਨਾ ਕਰ ਦੇਖ ਅੰਧੇਰਾ ।
ਕਰ ਕੁਝ ਦਰਦ ਬਿਗਾਨੇ ਦਰਦੋਂ, ਮਤ ਦਰਦ ਕਰੇ ਰੱਬ ਤੇਰਾ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਢੂੰਡ ਕਿਵੇਂ ਦਮ ਐਵੇਂ, ਅਜੇ ਹੁਣ ਭੀ ਵਖਤ ਬਤੇਰਾ ।
