ਨੇ ਚੀਕ ਮਾਰ ਕੇ ਆਪਣੇ ਤਨ ਦੇ ਬਸਤਰ ਫਾੜ ਸੁੱਟੇ ਤੇ ਬੇਹੋਸ਼ ਹੋ ਕੇ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਡਿੱਗ ਪਿਆ। ਮਨਸੂਰ ਦਾ ਸਿਰ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਫਤਵੇ ਅਨੁਸਾਰ ਬਾਕੀ ਸਜ਼ਾਵਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਗਈਆਂ। ਬਗਦਾਦ ਦੇ ਖਾਮੋਸ਼ ਦਰਸ਼ਕ ਜ਼ਾਰ-ਜ਼ਾਰ ਹੋਏ। ਇਹ ਘਟਨਾ 26 ਮਾਰਚ 922 ਈਸਵੀ ਨੂੰ ਘਟੀ।

ਉਹੀ ਹੋਇਆ ਜੋ ਹੋਣਾ ਸੀ। ਮਨਸੂਰ ਦਾ ਅੰਤ ਬਗਦਾਦ ਦੀ ਬਰਬਾਦੀ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ। ਸੰਸਾਰ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਇਹ ਸੁੰਦਰ ਸ਼ਹਿਰ ਲੁੱਟਾਂ-ਮਾਰਾਂ ਅਤੇ ਕਤਲਾਂ ਦਾ ਸ਼ਹਿਰ ਬਣ ਗਿਆ। ਹਕੂਮਤਾਂ ਨਸ਼ਟ ਹੋ ਗਈਆਂ ਤੇ ਮਾਰੂ ਹੱਲੇ ਨਿੱਤ ਦਾ ਕੰਮ ਹੋ ਗਏ। ਮਨਸੂਰ ਨੇ ਖੁਦ ਲਿਖਿਆ ਸੀ, "ਸੂਰਜ ਹਰ ਰੋਜ ਚੜ੍ਹਦਾ ਅਤੇ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਛਿਪ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਦਿਲਾਂ ਅੰਦਰ ਜਿਹੜੇ ਸੂਰਜ ਚੜ੍ਹਦੇ ਹਨ ਉਹ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਛਿਪਦੇ।"

ਜਿਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਬੰਦਗੀ ਤੁਸੀਂ ਕਰਦੇ ਹੋ ਖੁਦ ਉਹ ਕੁਝ ਹੁੰਦੇ ਹੋ। ਬੁੱਤ ਪੂਜਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਆਪ ਪੱਥਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜੇ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰੋਗੇ ਤਾਂ ਮਨੁੱਖ ਹੋਵੇਗੇ ਤੇ ਜੇ ਰੱਬ ਦੀ ਬੰਦਗੀ ਕਰੋਗੇ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਬਣ ਜਾਉਗੇ, ਇਹ ਕੋਈ ਮਨਸੂਰ ਹੀ ਦੱਸ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਭਾਈ ਨੰਦ ਲਾਲ ਦਾ ਸ਼ਿਅਰ ਹੈ- ਮਨਸੂਰ ਦਾ ਨਾਮ ਲਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਰੱਸਾ ਅਪਣੇ ਮੋਢੇ ਉਪਰ ਰੱਖੀ। ਜਲਾਦ ਬਹਾਨਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਰੱਸਾ ਉਹ ਘਰ ਭੁੱਲ ਆਇਆ ਹੈ। ਮਨਸੂਰ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਰੱਸੇ ਦਾ ਫਿਕਰ ਕਰੀਂ।