ਕੁੜੱਤਣ

ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਅੱਖਾਂ ਭਰ ਕੇ ਤੁਰੀ ਫਿਰਦੀ ਰਹੀ ਕਿ ਲੈ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮੇਰਾ ਜਨਮ ਦਿਨ ਵੀ ਨਹੀਂ ਯਾਦ। ਚੰਦਰੀਆਂ ਸਰਪ੍ਰਾਈਜ਼ ਵੀਡਿਉ ਵੀ ਇੰਸਟਾਗ੍ਰਾਮ 'ਤੇ ਵਾਰ- ਵਾਰ ਮੂਹਰੇ ਆ ਜਾਂਦੀਆਂ ਤੇ ਉਹ ਇੱਕ ਸਾਹੇ ਵੀਡਿਉ ਸਕਰੋਲ ਕਰ ਅਗਾਂਹ ਲੰਘਾ ਦਿੰਦੀ। ਬਾਹਰੋਂ ਭੈਣ ਦਾ ਫੋਨ ਆਇਆ ਕਿ ਕੀ ਗਿਫ਼ਟ ਦਿੱਤਾ ਭਾਜੀ ਨੇ ਜਨਮ ਦਿਨ 'ਤੇ। ਕੀ ਆਖਦੀ ? ਹਾਰ ਕੇ ਥੋੜ੍ਹੇ ਕੁ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਨਵੇਂ ਲਿਆਂਦੇ ਸੂਟ ਦੀ ਫੋਟੋ ਉਹਨੂੰ ਭੇਜ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਇਹ ਸੂਟ ਲਿਆ ਕੇ ਦਿੱਤਾ 7000 ਦਾ।

 ਸ਼ਾਮ ਹੋਈ ਤਾਂ ਉਹ ਕਮਰੇ 'ਚ ਗਈ ਤੇ ਬਾਰੀ ਦੀ ਚਾਬੀ ਇੱਧਰ ਉੱਧਰ ਲੱਭ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਸਰਹਾਣੇ ਥੱਲੇ ਜਦ ਉਹਨੇ ਹੱਥ ਮਾਰਿਆ ਤਾਂ ਹਰੇ ਰੰਗ ਦੀ ਇੱਕ ਡਾਇਰੀ ਮਿਲੀ। ਪਹਿਲੇ ਪੰਨੇ 'ਤੇ ਲਿਖਿਆ ਸੀ ਕਿ ਤੂੰ ਪੁੱਛਦੀ ਸੀ ਨਾ ਕਿ ਮੇਰੀ ਚੁੱਪੀ ਦਾ ਕਾਰਨ, ਅੱਜ ਪੜ੍ਹ ਲਵੀ ਫਿਰ ਤੇਰੇ ਸਾਰੇ ਸਵਾਲ ਮੁੱਕ ਜਾਣਗੇ। ਤੇਰੇ ਜਨਮ-ਦਿਨ ਦਾ ਚਾਅ ਤਾਂ ਕਰਨਾ ਸੀ, ਜੇ ਇਸ ਮਹੀਨੇ ਮੇਰਾ ਪਿਉ ਨਾ ਮੁੱਕਿਆ ਹੁੰਦਾ। ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਮਹੀਨਾ ਵੱਢ ਵੱਢ ਖਾਂਦਾ ਏ ਤੇ ਮੈਂ ਇਸ ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਹਾਂ। ਡਰ ਏ ਕਿਸੇ ਅਣਹੋਈ ਘਟਨਾ ਦਾ। ਮੈਂ ਰੋਜ਼ ਥੋੜਾ ਥੋੜਾ ਮਰ ਰਿਹਾਂ ਪਿਉ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ। ਮੈਂ ਅੱਜ ਕਮਾਉਣਾ ਆ ਪਰ ਮੇਰੀ ਕਮਾਈ ਨੂੰ ਸਲਾਹੁਣ ਵਾਲਾ ਮੇਰਾ ਪਿਉ ਨਹੀਂ ਏ। ਮੈਂ ਕੀਹਨੂੰ ਸਾਬਤ ਕਰਨਾ ਕਿ ਮੈਂ ਕਾਬਲ ਬਣ ਗਿਆ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਵੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰੇ ਪਿਉ ਦੀ ਜੁੱਤੀ ਮੈਂ ਚੋਰੀ ਦੇਣੇ ਪਾ ਕੇ ਕਿਸੇ ਵਿਆਹ ਤੇ ਚਲਾ ਜਾਵਾਂ ਜਾਂ ਫਿਰ ਮੇਰੇ ਫ਼ਿਕਰ ਕਰਨ ਤੇ ਕੋਈ ਆਖੇ ਕਿ ਤੇਰਾ ਪਿਉ ਬੈਠਾ, ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਲੋੜ ਫ਼ਿਕਰ ਕਰਨ ਦੀ। ਮੈਂ ਆਵਦੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਦਾ ਪਿਉ ਵਾਂਗ ਖ਼ਿਆਲ ਤਾਂ ਰੱਖ ਸਕਦਾਂ ਪਰ ਜੋ ਅੱਗਾ-ਤੱਗਾ ਲਾਣੇਦਾਰ ਨੇ ਸਾਂਭਣਾ ਸੀ ਉਹ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ। ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਰੋਜ਼ ਪਿਉ ਦੀ ਫੋਟੋ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਰੋਂਦੀ ਏ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਮਰਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਕਿ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਮਾਂ ਦੇ ਕਦਮਾਂ 'ਚ ਰੱਖ ਸਕਦਾ ਪਰ ਉਸਦੇ ਹਮਸਾਏ ਨੂੰ ਰੱਬ ਤੋਂ ਕਿਵੇਂ ਖੋਹ ਲਿਆਵਾਂ...। ਵੈਟੀਲੇਟਰ ਦਾ ਨਾਂ ਸੁਣ ਕੇ ਹੀ ਘਬਰਾਹਟ ਹੁੰਦੀ ਏ, ਬਾਪੂ ਤੜਫ਼ਦਾ ਦੇਖਿਆ ਸੀ .. ਮੈਂ ਕਿੰਨੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਤੋਂ ਭੱਜ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਯਾਦ ਏ ਜਦ ਸਾਲ ਕੁ ਪਹਿਲਾਂ ਜਾਪ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਕਹਿਣ 'ਤੇ ਹਸਪਤਾਲ ਵੀ ਵੇਖਣ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਇਆ ਤੇ ਤੂੰ ਕਿੰਨਾ ਗੁੱਸੇ