'ਉਹਨੇ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਕੇ ਕਿਹਾ, "ਐਂਵੇ ਕਿਵੇਂ…ਮੈਂ ਦੇਖਦਾਂ…ਕਰਦੇ ਆ ਕੋਈ ਹੱਲ…' ਉਹਨੇ ਫੋਟੋਗਾਫ਼ਰ ਤੇ ਉੱਥੇ ਕਮਰੇ 'ਚ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋਰ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਹਨੇ ਫਟਾਫਟ ਦੁਪੱਟੇ ਨੂੰ ਉਤਾਰ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਬਦਲਣਾ ਪਵੇਗਾ ਸੂਟ। ਮੇਰੇ ਮੂੰਹੋਂ ਨਿਕਲਿਆ ਕਿ ਸੂਟ ਤਾਂ ਹੈ ਨਹੀਂ ਹੋਰ..ਐਨੀ ਛੇਤੀ ਕਿੱਥੋਂ ਲੈ ਕੇ ਆਵਾਂਗੇ। ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੋਰ ਸੂਟ ਹੈਗਾ ਕੋਟ ਪੈਂਟ। ਤੁਸੀਂ ਐਵੇਂ ਕਰੋ ਕਿ ਅਚਕਨ ਪਾ ਲੈਨਾ ਤੇ ਮੈਂ ਕੋਟ ਪੈਂਟ ਪਾ ਲੈਨਾ। ਤੁਸੀਂ ਬਾਹਰ ਜਾਉ ਤੇ ਮੈਂ ਬਦਲ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ। ਉਹਨੇ ਕੱਪੜੇ ਬਦਲ ਲਏ ਤੇ ਬਾਹਰ ਆ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਬਦਲ ਲਉ।

ਮੈਂ ਫਟਾਫਟ ਅੰਦਰ ਜਾ ਅਚਕਨ ਪਾ ਲਈ। ਥੋੜੀ ਕੁ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਸੀ ਪਰ ਠੀਕ ਲੱਗ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਮਾਂ ਵਾਲਾ ਸੂਟ ਉੱਥੇ ਪਏ ਖਾਲੀ ਲਿਫ਼ਾਫ਼ੇ 'ਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ। ਸੂਟ ਬਦਲ ਕੇ ਮੈਂ ਬਾਹਰ ਆਈ। ਸਾਰੇ ਹੈਰਾਨ ਹੋਏ ਕਿ ਇਹ ਕੀ ਕਰੀ ਜਾਂਦੇ ਆ। ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੁਛ ਵੀ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤੇ ਬਿਨਾਂ ਅਸੀਂ ਫੋਟੋ ਸ਼ੂਟ ਕਰਵਾਇਆ। ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਦੁਪੱਟਾ ਕਿਵੇਂ ਲਵਾਂਗੀ, ਉਹ ਤਾਂ ਮੈਚ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਉਹਨੇ ਮੇਰੇ ਮੱਥੇ ਤੋਂ ਘਬਰਾਹਟ ਪੜ੍ਹਦੇ ਕਿਹਾ, "ਕੋਈ ਨਾ ਰਹਿਣ ਦੇ ਦੁਪੱਟਾ।" ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਰੀਤ ਏ ਦੁਪੱਟਾ ਲੈਣ ਦੀ। ਉਹਨੇ ਮੇਰੇ ਉਦਾਸ ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਹਸਾਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ, "ਤੋੜਦੇ ਆਂ ਇਹ ਰੀਤ...ਆਵਦੇ ਰੁਮਾਲ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਸੁਰਮਾ ਠੀਕ ਕਰਕੇ ਉਹਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਚੱਲੀਏ ਹਾਲ 'ਚ। ਮੈਂ ਸਿਰ ਹਿਲਾ ਦਿੱਤਾ।

ਹਾਲ 'ਚ ਬੈਂਡ ਬਾਜਿਆਂ ਨਾਲ ਦਾਖਲ ਹੋ ਰਹੇ ਸੀ ਕਿ ਸਾਰੇ ਮਹਿਮਾਨ ਦੁੱਗਣੀ ਹੈਰਾਨੀ ਸਾਡੇ ਵੱਲ ਦੇਖ ਰਹੇ ਸੀ ਤੇ ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਵਜ੍ਹਾ ਮੇਰੇ ਪਾਈ ਅਚਕਨ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਸਟੇਜ ਤੇ ਪੁੱਜੇ ਤੇ ਸੋਫ਼ਿਆਂ 'ਤੇ ਬੈਠ ਗਏ। ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਮਾਹੌਲ ਠੀਕ ਹੋ ਗਿਆ। ਮਹਿਮਾਨ ਸਹਿਜ ਜੇਹੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਨਾਲ ਦੇਖਣ ਲੱਗੇ ਜਿਵੇਂ ਇੱਕ ਦਮ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਕਬੂਲਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਕਬੂਲ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ। ਮਾਂ ਨੇ ਸ਼ਗੁਨ ਕਰਨ ਆਈ ਨੇ ਕੰਨ੍ਹ 'ਚ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਇਹ ਕਾਹਤੋਂ ਪਾਇਆ ? ਮੈਂ ਕੀ ਆਖਦੀ ਕੈਮਰਾ ਸਾਹਮਣੇ ਸੀ ਤੇ ਐਨਾ ਕੁ ਆਖਿਆ ਬਾਅਦ 'ਚ ਦੱਸਦੀ ਆਂ।

ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਸਹੁਰੀ ਆ ਗਈ ਤੇ ਫਿਰ ਜਦੋਂ ਵਾਪਸ ਮਿਲਣ ਪੇਕੀਂ ਗਈ ਤਾਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਉਂ ਅਚਕਨ ਪਾਉਣੀ ਪਈ। ਸਾਰੇ ਹੱਸ ਹੱਸ ਕੇ ਕਮਲੇ ਹੋ ਗਏ ਕਿ ਮਾੜੀ ਹੋਈ। ਥੋੜੇ ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਚਾਚੇ ਦੀ ਕੁੜੀ ਦਾ ਵਿਆਹ ਸੀ ਤੇ ਉਹਨੇ ਮੈਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਭਾਜੀ ਵਾਲੀ ਅਚਕਨ ਤੁਹਾਡੇ ਬੜੀ ਪਿਆਰੀ ਲੱਗਦੀ ਸੀ ਤੇ ਮੈਂ ਵੀ ਸੇਮ ਬਣਾਈ ਏ ਵਿਆਹ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਲਈ। ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਦੋ ਗੱਲਾਂ ਸਮਝ ਆ ਗਈਆਂ ਕਿ ਜੋ ਪਾ ਲਉ ਉਹੀ ਫੈਸ਼ਨ ਬਣ ਜਾਂਦਾ। ਦੂਜੀ ਗੱਲ ਕਿ ਬੋਡੀ ਚੀਜ਼ ਤੇ ਬੰਦਾ ਕਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਨਾ ਕਰੇ, ਕਦੇ ਵੀ ਧੋਖਾ ਦੇ ਜਾਂਦੀਆਂ ਪਰ ਮਾਂ ਦਾ ਸੂਟ ਪਾਉਣ ਦੀ ਰੀਝ ਪੂਰੀ ਕਰ ਲਈ ਸੀ।