ਉਹ ਲੋਕ ਜੁ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਚੋਂ ਅਤ੍ਰਿਪਤ ਗਏ ਨੇ

ਹਾਲੇ ਵੀ ਮੇਰੇ ਖ਼ੂਨ ਦੇ ਵਿਚ ਸੁਲਗ ਰਹੇ ਨੇ

 

ਲੱਤਾਂ ਨੇ ਜਦੋਂ ਚਾਰ ਤਾਂ ਕਿਉਂ ਦੌੜ ਨਾ ਜਾਈਏ

ਦਫ਼ਤਰ 'ਚ ਪਏ ਮੇਜ਼ ਇਹੋ ਸੋਚ ਰਹੇ ਨੇ

 

ਉਹ ਫੇਰ ਕਦੀ ਹੋ ਕੇ ਹਰੇ ਝੂਮ ਸਕੇ ਨਾ

ਉਹ ਬਿਰਖ ਕਿ ਜੋ ਕੁਰਸੀਆਂ ਦੀ ਜੂਨ ਪਏ ਨੇ

 

ਫੁਟਦਾ ਹੈ ਕੋਈ ਪੱਤਾ ਜਿਵੇਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਖ਼ਤ ਕੋਈ

ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਪੁੰਗਾਰੇ ਪਰਦੇਸ ਗਏ ਨੇ

 

ਰਾਹਾਂ 'ਚ ਕੋਈ ਹੋਰ ਹੈ ਚਾਹਾਂ 'ਚ ਕੋਈ ਹੋਰ

ਬਾਂਹਾਂ 'ਚ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੀਆਂ ਬਿਖਰੇ ਪਏ ਨੇ

 

ਬਣ ਜਾਣਗੇ ਮੋਂ ਬੱਤੀਆਂ ਜਿਹੇ ਇਹ ਵੀ ਘਰਾਂ ਵਿਚ

ਇਹ ਚਿਹਰੇ ਕਿ ਜੋ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਵਿਚ ਚੰਨਾਂ ਜਿਹੇ ਨੇ