'ਗਰਮੀ' ਜਾਂ 'ਸ਼ਹਿਵਤ' ਦੀ ਲਹਿਰ ਉਠਦੀ ਹੈ । ਉਸ ਵੇਲੇ ਇਸਤ੍ਰੀ ਕੁਝ ਅਜਿਹੀਆਂ ਸੈਨਤਾਂ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਸੌਕ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜਿਹੜੀਆਂ ਕੁਦਰਤ ਨੇ ਕੇਵਲ ਇਸਤ੍ਰੀਆਂ ਨੂੰ ਹੀ ਸਿਖਾਈਆਂ ਹਨ । ਸਿਆਣੇ ਪਤੀ ਤਾਂ ਠੀਕ ਸਮੇਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਅਮਲ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਪਰੰਤੂ ਬੇਸਮਝ ਪਤੀ ਉਸ ਮਦਨ ਤਰੰਗ ਦੇ ਸਮੇਂ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਸਾਰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਲੈਂਦੇ ਪਰੰਤੂ ਜਦੋਂ ਉਹ ਠੰਢੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ੈ ਦਾ ਖਿਆਲ ਤੀਕਰ ਭੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਉਸ ਵੇਲੇ ਉਸ ਨਾਲ ਵਿਸ਼ਾ ਭੋਗ ਕਰਕੇ ਦੁਖੀ ਕਰਦੇ ਹਨ । ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮੂਰਖਤਾ ਤੇ ਅਨਜਾਣ-ਪੁਣੇ ਨਾਲ ਉਹ ਘਰ ਵਿਚ ਰੰਜਸ਼ ਪੈਦਾ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਉਹ ਆਪਣੀ ਇਸਤ੍ਰੀ ਨੂੰ ਬੀਮਾਰੀ ਦੀ ਗੋਦ ਵਿਚ ਧਕ ਦੇਂਦੇ ਹਨ, ਖਾਸ ਕਰ ਕੇ ਜਦ ਕਿ ਉਹ ਪਤੀ ਸੁਰਅਤ-ਅੰਜਾਲ (ਛੇਤੀ ਖਲਾਸ ਹੋਣ) ਦੇ ਰੋਗੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ।
ਗਰਭ ਜਾਂ ਹੈਜ਼ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ ਪਤੀ ਅਤੇ ਪਤਨੀ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਭੁੱਲਾਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਹੋਰ ਤਾਂ ਹੋਰ ਭੋਗ ਵਿਚ ਭੀ ਕਈ ਲੋਕ ਅਜਿਹੇ ਉਲਟ ਪੁਲਟ ਆਸਨ ਵਰਤਦੇ ਹਨ ਕਿ ਦੋਹਾਂ ਧਿਰਾਂ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ । ਘਰ ਦੇ ਆਮ ਵਰਤਾਓ ਵਿਚ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੀਆਂ ਘਰੋਗੀ ਲੋੜਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ । ਮੁਹੱਬਤ ਪਿਆਰ ਦੇ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨ ਵਿਚ, ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਦੁੱਖ ਸੁਖ ਦਾ ਖਿਆਲ ਕਰਨ ਵਿਚ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਕਈਆਂ ਗੱਲਾਂ ਵਿਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਲੋਂ ਬੜੀਆਂ ਬੜੀਆਂ ਭੁੱਲਾਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਜਿਸ ਨਾਲ ਦੋਵੇਂ ਦੁਖੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ।
ਕਈ ਖਾਵੰਦ ਹਰ ਨਿੱਕੀ ਨਿੱਕੀ ਗੱਲ 'ਤੇ ਵਹੁਟੀ ਨੂੰ ਬੁਰਾ ਭਲਾ ਕਹਿੰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਕਈ ਇਸਤ੍ਰੀਆਂ ਖਾਵੰਦ ਨੂੰ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਜਵਾਬ ਦੇਂਦੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਕਲੇਜੇ ਵਿਚ ਛੇਕ ਪਾ ਦੇਂਦੇ ਹਨ ।
ਇਸਦਾ ਸਿੱਟਾ ਇਹ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਰੇਮ ਪਿਆਰ ਤਾਂ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਢਠੇ ਖੂਹ ਵਿਚ, ਬਾਕੀ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸੰਬੰਧ ਕੇਵਲ ਵਿਸ਼ੈ ਭੋਗ ਦਾ ਹੀ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਉਹ ਪਿਆਰ, ਉਹ ਖੁਸ਼ੀ, ਉਹ ਮਜ਼ਾ ਤੇ ਮੁਹੱਬਤ ਕਿਥੇ ਰਹੇ ? ਕਿੰਨੇ ਦੁੱਖ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ।
ਮੈਂ ਇਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਮਾਮਲਿਆਂ 'ਤੇ ਚਾਨਣਾ ਪਾਉਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਸਮਝਿਆ ਹੈ । ਇਸ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਗੁਪਤ ਰੋਗਾਂ ਅਤੇ ਗਰਭ ਆਦਿ ਦੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਅਤੇ
