੧੦. ਗਰਾਂ ਦਾ ਮਿਹਨਤੀ ਬਲਦ

 

ਇਹ ਬਲਦ ਮੁੜ-ਮੁੜ ਮੇਰੀ ਵੱਲ ਤੱਕਦਾ

ਤੇ ਸਿਰ ਨੀਵਾਂ ਕਰ ਚੁੱਪ ਪੰਜਾਲੀ ਚੁੱਕਦਾ

ਬੰਦੇ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਸਾਰਾ ਹੱਡ-ਜੋੜ ਲਾਉਂਦਾ,

ਗੋਡਿਆਂ ਭਾਰ ਬਹਿ ਕੇ ਭਰੀ ਗੱਡ ਮੋਢੇ ਆਪਣੇ 'ਤੇ ਉਲਾਰਦਾ,

ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਮਿਹਨਤ ਕਰਦਾ

ਸ਼ਬਦ ਮੇਰਾ ਮਜੂਰੀ ਨਹੀਉਂ ਮੰਗਦਾ

ਕਿਉਂ ਇਹ ਬਲਦ ਮੁੜ-ਮੁੜ ਮੇਰੀ ਵੱਲ ਤੱਕਦਾ ?

ਬਲਦ ਬੀਮਾਰ ਨਹੀਂ ਅੱਜ ਜਾਪਦਾ

ਹਾਲ ਆਪਣਾ ਨਹੀਂ ਦੱਸਦਾ,

……ਕਿੱਥੇ ਪੀੜ ਕਿਹੀ ਜਿਹੀ ਹੋਂਵਦੀ,

……ਉਹਦੀ ਆਪ ਦਾਰੂ ਕਰਦੀ

ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਉਹ ਕੂੰਦਾ

……ਅੱਖ ਨੀਵੀਂ ਕੀਤੀ ਮੁੜ-ਮੁੜ ਮੇਰੀ ਵੱਲ ਤੱਕਦਾ ।