੧੪. ਫ਼ਿਲਾਸਫ਼ਰ
ਰੋਂਦਾ ਬੱਚਾ ਇਕ
ਹਾਏ ਚੁੱਪ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ
ਖਿਡਾ-ਖਿਡਾ ਹਾਰੀ ਮੈਂ
ਇਨੂੰ ਚੰਗਾ ਕੁਝ ਨਾ ਲੱਗਦਾ
ਖਿਡਾਉਣੇ ਸੁੱਟਦਾ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ
ਖਾਣ ਪੀਣ ਵੱਲੋਂ ਚੀਕੇ, ਲੱਤਾਂ ਮਾਰਦਾ,
ਪਰਚਾ-ਪਰਚਾ ਹਾਰੀ ਮੈਂ
ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਕੱਢ ਮੁੱਕ-ਵਟਾ ਮਾਰਦਾ ।
ਓ ਤੱਕੇਂ ਨਾ, ਰਾਵਲਾ !
ਫੁੱਲ ਹੱਸਦਾ
ਓਹ ਤੱਕ……
ਓ……
……ਖੇਡਦੀ
ਅਡੋਲ ਪੰਛੀ ਆਇਆ ਅਕਾਸ਼ ਥੀਂ
ਸਰੇ ਦੀ ਕੀਲੀ ਲਹਿਰ ਨੂੰ ਛੇੜਦਾ
ਲਹਿਰ ਨੱਚਦੀ ਪੰਛੀ ਗਾਉਂਦਾ
ਤੱਕ-ਤੱਕ ਚੁੱਪ ਹੋਇਆ,
……ਯਾਦ ਆਇਆ ਰੋਇਆ ਨਹੀਂ
