ਸਾਧਣੀ, ਬੈਰਾਗਣੀ, ਯੋਗਣੀ,

ਭੋਗਣੀ, ਸ਼ੋਖ, ਚੰਚਲ ਪਰੀ ਇਹ !

੫

ਕਦਮ, ਕਦਮ, ਦਮ ਬਦੰਮ,

ਆਪਾ ਛੱਡ ਇਹ ਨੱਸਦੀ,

ਦੂਇਆਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰਦੀ,

ਆਖਦੀ ਹਾਲਦੀ ਜੀਭ ਨਾਲ,

ਮੂੰਹੋਂ ਨਹੀਂ ਬਲਦੀ, ਚੁੱਪ, ਬੋਲਦੀ

ਵਾਂਗ ਮੰਦਰ ਦੇ ਧੂਪ ਦੇ, ਉਦਾ, ਉਦਾ ਧੂੰਆਂ ਦਿਲ ਥੀਂ, ਉੱਠਦਾ

ਉੱਚੀ ਜਾਂਦੀ ਵਾਂਗ ਅਰਦਾਸ ਦੇ !

ਇਉਂ ਸੁਹਣੱਪ ਦੇ ਪਿਆਰ ਵਿਚ;

ਇਕ ਇਕ ਦਮ ਵਿਚ ਇਸ ਨੂੰ ਲੱਖ, ਲੱਖ, ਮੌਤਾਂ, ਮਰਨ ਲੱਖ, ਲੱਖ ਹੁੰਦੇ

ਇਹਦੇ ਪਰ ਮਰਨ ਨਾਂਹ ਪਛਾਣਦੀ,

ਮੋਈ ਸਦਾ ਦੀ, ਹਰ ਘੜੀ,

ਸਦਾ ਜੀਉਦੀ, ਮਰਦੀ ਨਾਂਹ ।

ਮੈਂ ਕਦੀ ਇਸ ਨਿੱਕੀ ਨਾਮ-ਨਹਾਰ ਵਿਚ ਨਾਂਹ ਤੱਕਿਆ,

ਜਦ ਆਈ, ਮੁੜੀ ਪਿੱਛੇ,

ਝਲਕਾ ਕਿਸੇ ਦੇ ਰੂਪ ਦਾ ਵੱਜਿਆ,

ਮੁੜ ਉਧਲੀ, ਇਹਦੀ ਕਦੀ ਖ਼ੈਰ ਨਾਂਹ !

ਲੱਖਾਂ ਬਿਜਲੀਆਂ ਪੈਂਦੀਆਂ, ਇਸ 'ਤੇ ਚੁੱਪ ਚੁਪੀਤੀਆਂ,

ਛਪੇ ਜੇ ਕਦੀ, ਇਹਦਾ ਆਹਲਣਾ ਟੋਲਦੀ ਆਂ, ਟੋਲ ਟੋਲ, ਇਹਦੇ

ਆਹਲਣੇ ਫੂਕਦੀ ਆਂ,

ਇਸ ਬਾਵਲੀ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ !