ਖਾ ਝੰਝੂੜਾ ਜਾਗਿਆ, ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਬੁੱਤ,

ਨੂਰ ਦਾ ਪੁਤਲਾ, ਚਮਕਦਾ।

ਤੇ ਜਦ ਜਾਗਿਆ ਬੁੱਤ ਮਿੱਟੀ ਦਾ,

ਸ਼ਾਦਿਆਨੇ ਚੌਹਾਂ ਕੂੰਟਾਂ ਤੇ ਵੱਜੇ,

ਤੇ ਵੱਜੀਆਂ ਲੱਖ ਚੁੰਬਕ ਢੇਰੀਆਂ,

ਗਗਨ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਹੜ੍ਹ ਹੋ ਵਗੇ, ਬਰਖਾ ਹੋਈ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੀਆਂ,

ਕਰਤਾਰ ਦਾ ਜੱਗ ਪਰਣ ਹੋਇਆ, ਸੰਖ ਵੱਜੇ,

ਦਮਾਮਿਆਂ 'ਤੇ ਚੋਟ ਲੱਗੀ,

ਸਭ ਸਾਜ਼ ਆਣ ਹੋਏ ਇਕ ਸੁਰ,

ਜਗਤ ਸਾਰਾ ਪਿਆਰ-ਰਾਗ ਜਾਗਿਆ,

ਤਾਂ ਕਰਤਾਰ ਆਖਿਆ :

ਇਸ ਜੀਉਂਦੇ ਬੁੱਤ ਨੂੰ ਮੇਰੇ,

ਜੀਉਂਦਾ ਬਸ ਰੱਖਣ ਲਈ

ਸਭ ਕੁਦਰਤ ਦਾ, ਤੇ ਮਨ ਦਾ ਸਾਜ਼, ਰੰਗ-ਰਾਜ ਬਖ਼ਸ਼ਿਆ ।

२

ਸੋ ਤਦ ਥੀਂ ਜੀਉਂਦੇ ਲਈ

ਸਭ ਆਰਟ ਦਾ ਸਾਮਾਨ ਹੈ,

"ਰਸਿਕ ਬੈਰਾਗ" ਸਾਹਿਬ ਆਖਦੇ ।

 

ਪਰ ਮਤੇ ਕੋਈ ਭੁੱਲ ਵੱਜੇ !

ਧਰਮ, ਕਰਮ, ਸਾਧਨ, ਤਪ,

ਦਾਨ, ਇਸ਼ਨਾਨ ਰਾਗ, ਰੰਗ,

ਨਾਚ, ਮੁਜਰਾ, ਨਟੀ, ਨਾਟਕ,

ਚਿੱਤਰਕਾਰੀ, ਗਾਇਣ,

ਬੁਤ-ਪੂਜਾ, ਰੇਖਾਂ ਨੂੰ ਪਰਖਣਾ,