ਕੰਮਾਂ ਸਦਾ ਜਾਗਦੀਆਂ, ਉੱਠਦੀਆਂ, ਹੰਕਾਰ

ਦੇ ਜਗਰਾਤੇ ਕੱਟ ਮਰਦੀਆਂ ।

 

ਜਿਹੜੇ ਮਾਰਨ, ਸੋ ਮਰਨਗੇ,

ਹੁਕਮ ਪਾਲਣ ਜੋ ਕਰਤਾਰ ਦਾ,

ਉਹ ਫ਼ਤਹਿ ਗਜਾਂਦੇ ਸੱਚ ਦੀ,

ਫੜਾਏ ਜੋ ਕਰਤਾਰ ਫੁੱਲ ਹੱਥ ਬਾਲ ਦੇ,

ਵੱਲ ਉਹ ਵਰਸਾਉਂਦਾ, ਉਹਦਾ ਕੀ ?

ਪਰ ਆਰਲੀਨ ਦੀ ਕੰਵਾਰੀ ਨੂੰ ਜਿਵੇਂ,

ਸੁਫਨੇ ਵਿਚ ਫੜਾਏ ਤਲਵਾਰ ਸਾਡੇ ਹੱਥ ਜਦ,

ਫਿਰ ਸਾਡਾ ਕੀ ? ਜਿਸ ਫੜਾਈ, ਉਹ ਚਲਾਉਂਦਾ,

ਹੁਕਮ ਵਿਚ ਵਰਤਣਾ, ਹੁਕਮ ਵਿਚ ਬਲ ਹੈ,

ਹੱਥ, ਪੈਰ, ਡਾਂਗ, ਤਪ, ਬਰਛੀ, ਭਾਲਾ,

ਤੀਰ ਕਮਾਨ ਕੀ ?

੭

ਅਸੂਲ ਜਿਹੇ ਮਨ ਵਿਚ ਬਹਿ ਬਣਾਨਾ ਇਹ ਹੰਕਾਰ ਹੈ,

"ਮਾਰਨਾ ਨਹੀਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ-ਇਹ ਕੀ ਆਖਣਾ,

ਤੇ "ਮਾਰਨਾ ਜ਼ਰੂਰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਨੂੰ "ਇਹ ਕੀ ਭਾਖਣਾ,

ਦੁਖ ਦੇਣਾ ਜਾਂ-ਸਹਿਣਾ ਜਾਣ ਜਾਣ,

ਇਹੋ ਕਾਫ਼ਰ ਹੰਕਾਰ ਹੈ,

ਮਨ-ਜੰਮੇ ਚੋਚਲੇ, ਧਿਆਨ ਸਿੱਧ ਗੱਲ ਨਾਂਹ,

ਬੰਦੇ ਹੁਕਮ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਦੇ,

ਹੱਥ ਪੈਰ ਰੱਬ ਦੇ ਦਮ ਬਦਮ ਹੁਕਮ ਪਾਲਦੇ,

ਉਹ ਆਪ ਬੇਹੋਸ਼ ਸਾਰੇ, ਨੈਣ ਅੱਧ ਮੀਟੇ ਜਿਹੇ,

ਜਗਤ-ਜਿੱਦਾਂ ਕਰਾਣ ਸੋ ਕਰਦੇ,