ਹੇ-
ਹਿਰਸ ਹੈਰਾਨ ਕਰ ਸੁਟਿਆ ਏਂ,
ਤੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਆਪ ਭੁਲਾਇਆ ਸੂ।
ਬਾਦਸ਼ਾਹੀਉਂ ਸੁੱਟ ਕੰਗਾਲ ਕੀਤੇ,
ਕਰ ਲੱਖ ਤੋਂ ਕੱਖ ਵਿਖਾਇਆ ਸੂ।
ਮਦ ਮੱਚੜੇ ਸ਼ੇਰ ਨੂੰ ਤੰਦ ਕੱਚੀ,
ਪੈਰੀਂ ਪਾ ਕੇ ਬੰਨ੍ਹ ਬਹਾਇਆ ਸੂ।
ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਸ਼ਾਹ ਤਮਾਸ਼ੜੇ ਹੋਰ ਵੇਖੋ,
ਲੈ ਸਮੁੰਦਰ ਨੂੰ ਕੁੱਜੜੀ ਪਾਇਆ ਸੂ।
ਖ਼ੇ-
ਖ਼ਬਰ ਨਾ ਆਪਣੀ ਰਖਨਾ ਏਂ,
ਲੱਗ ਖ਼ਿਆਲ ਦੇ ਨਾਲ ਤੂੰ ਖ਼ਿਆਲ ਹੋਇਆ।
ਜ਼ਰਾ ਖ਼ਿਆਲ ਨੂੰ ਸੱਟ ਕੇ ਬੇਖ਼ਿਆਲ ਹੋ ਤੂੰ,
ਜਿਵੇਂ ਹੋਇਆ ਓਹੀ ਗਿਆ ਨਹੀਂ ਸੋਇਆ।
ਤਦੋਂ ਵੇਖ ਖਾਂ ਅੰਦਰੋਂ ਕੌਣ ਜਾਗੇ,
ਨਹੀਂ ਘਾਸ ਮੇਂ ਛਪੇ ਹਾਥੀ ਖਲੋਇਆ।
ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਸ਼ੌਹ ਜੋ ਗਲੇ ਦੇ ਵਿਚ ਗਹਿਣਾ,
ਫਿਰੇਂ ਢੂੰਡਦਾ ਤਿਵੇਂ ਤੈਂ ਆਪ ਖੋਹਿਆ।
ਦਾਲ-
ਦਿਲੋਂ ਦਿਲਗੀਰ ਨਾ ਹੋਇਉਂ ਮੂਲੇ,
ਦੀਗਰ ਚੀਜ਼ ਨਾਪੈਦ ਤਹਿਕੀਕ ਕੀਜੇ।
ਅੱਵਲ ਜਾ ਮੁਹੱਬਤ ਕਰੋ ਆਰਫ਼ਾਂ ਦੀ,
ਸੁਖ਼ਨ ਤਿਨਹਾਂ ਦੇ ਆਬੇ-ਹਯਾਤ ਪੀਜੇ।
ਚਸ਼ਮ ਜਿਗਰ ਦੇ ਮਿਲਣ ਹੋ ਰਹੇ ਤੇਰੇ,
ਨਹੀਂ ਸੂਝਤਾ ਤਿਨ੍ਹਾਂ ਕਰ ਸਾਫ਼ ਕੀਜੇ।
ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਸ਼ਾਹ ਸੰਭਾਲ ਤੂੰ ਆਪ ਤਾਈਂ,
ਤੂੰ ਏਂ ਆਪ ਅਨੰਦ ਮੇਂ ਸਦਾ ਜੀਜੇ।
