ਉਸ ਚੱਕਰਵਿਊ ਵਿਚ ਵੜਨ ਨਾਲ ਪ੍ਰਾਣੀਆਂ, ਵਾਤਾਵਰਣ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਸਿਹਤ ਦਾ ਨਾਸ਼ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇਸ ਖੇਤੀ ਵਿਗਿਆਨ (ਜਾਂ ਅਗਿਆਨ) ਨੇ ਜਿਥੇ ਸਾਨੂੰ ਭਾਂਤ-ਭਾਂਤ ਦੀਆਂ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਉਥੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਆਤਮ- ਹੱਤਿਆਵਾਂ ਵੱਲ ਧੱਕਿਆ ਹੈ। ਰਸਾਇਣਕ ਖੇਤੀ ਦੇ ਇਸ ਭਿਆਨਕ ਮਾਡਲ ਵਿੱਚ ਫਸਾਉਣ ਲਈ ਸਰਕਾਰੀ ਖੇਤੀ ਮਹਿਕਮਿਆਂ ਨੇ ਵੀ ਪੂਰਾ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ ਹੈ। ਖੇਤੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ ਸਰਕਾਰੀ ਖੇਤੀ ਮਹਿਕਮਿਆਂ ਅਤੇ ਸਹਿਕਾਰੀ ਬੈਂਕਾਂ ਨੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਚੱਕਰਵਿਊ ਵਿੱਚ ਵਾੜ ਤਾਂ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਲੇਕਿਨ ਇਸ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲਣ ਦਾ ਰਸਤਾ ਕਿਸੇ ਨੇ ਨਹੀਂ ਦੱਸਿਆ।

ਰਸਾਇਣਕ ਖੇਤੀ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਚੱਕਰਵਿਊ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿਸਾਨ ਕਦੇ ਵੀ ਨਿਕਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ। ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕਰਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬਿਆ ਰਹੇਗਾ। ਉਸ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਲਾਭਕਾਰੀ ਭਾਅ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਸਕਦੇ। ਇੱਕ ਹੱਥ ਦੇ ਕੇ ਦੂਸਰੇ ਹੱਥ ਉਸ ਤੋਂ ਖੋਹਣ ਦਾ ਇਹ ਸਿਸਟਮ ਬੜਾ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੈ। ਕਿਸਾਨ ਤੋਂ ਖੋਹਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਲੰਮੀ ਲਾਈਨ ਹੈ। ਅਖ਼ੀਰ ਵਿੱਚ ਉਸ ਕੋਲ ਆਪਣੀ ਜ਼ਮੀਨ ਵੇਚਣ ਜਾਂ ਆਤਮ- ਹੱਤਿਆ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕੋਈ ਰਸਤਾ ਨਹੀਂ ਬਚਦਾ। ਹਰੀ-ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਦੇ ਇਸ ਚੱਕਰਵਿਊ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲਣ ਦੇ ਸਾਰੇ ਰਸਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਹਨ। ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਹੀ ਰਸਤਾ ਹੈ-ਐਂਡੋਸਲਫਾਨ ਦਾ ਇੱਕ ਘੁੱਟ ਜਾਂ ਸਲਫਾਸ ਦੀ ਇਕ ਗੋਲੀ-ਆਤਮ ਹੱਤਿਆ। ਸੈਂਕੜੇ ਕਿਸਾਨ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਆਤਮ ਹੱਤਿਆਵਾਂ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਕੇਂਦਰੀ ਸਰਕਾਰ ਆਤਮ ਹੱਤਿਆਵਾਂ ਰੋਕਣ ਲਈ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਕਰੋੜ ਰੁਪਏ ਦੇ ਪੈਕੇਜ ਦੇ ਰਹੀ ਹੈ। ਪਰ ਇਹ ਪੈਕੇਜ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਆਤਮ ਹੱਤਿਆਵਾਂ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਹੋਰ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਆਤਮ ਹੱਤਿਆਵਾਂ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਣ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਪੈਕਜਾਂ ਵਿੱਚ ਆਤਮ ਹੱਤਿਆਵਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨਾਂ ਨੂੰ ਲੱਭਣ ਦੀ ਕੋਈ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਹੀਂ। ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਆਰਜ਼ੀ ਮੱਲ੍ਹਮ ਲਗਾ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਸੇ ਮਾਇਆ ਜਾਲ ਵਿੱਚ ਫਸਾਈ ਰੱਖਣ ਦਾ ਹੀ ਸਾਧਨ ਬਣਦੇ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਮੱਲ੍ਹਮਾਂ ਨਾਲ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਆਰਜ਼ੀ ਰਾਹਤ ਤਾਂ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਵੇਗੀ ਪਰ ਚੱਕਰਵਿਊ ਪਹਿਲਾ