ਲੋਹ ਕਥਾ : ਅਵਤਾਰ ਸਿੰਘ ਪਾਸ਼

1. ਭਾਰਤ

 

ਭਾਰਤ-

ਮੇਰੇ ਸਤਿਕਾਰ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹਾਨ ਸ਼ਬਦ

ਜਿਥੇ ਕਿਤੇ ਵੀ ਵਰਤਿਆ ਜਾਏ

ਬਾਕੀ ਸਾਰੇ ਸ਼ਬਦ ਅਰਥ-ਹੀਣ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ

ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਦੇ ਭਾਵ,

ਖੇਤਾਂ ਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪੁੱਤਰਾਂ ਤੋਂ ਹਨ

ਜਿਹੜੇ ਅੱਜ ਵੀ ਰੁੱਖਾਂ ਦੇ ਪਰਛਾਵਿਆਂ ਨਾਲ,

ਵਕਤ ਮਿਣਦੇ ਹਨ।

ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਢਿੱਡ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ, ਕੋਈ ਸਮੱਸਿਆ ਨਹੀਂ।

ਤੇ ਉਹ ਭੁੱਖ ਲੱਗਣ ਤੇ

ਆਪਣੇ ਅੰਗ ਵੀ ਚਬਾ ਸਕਦੇ ਹਨ,

ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਇਕ ਪ੍ਰੰਪਰਾ ਹੈ

ਤੇ ਮੌਤ ਦੇ ਅਰਥ ਹਨ ਮੁਕਤੀ।

ਜਦ ਵੀ ਕੋਈ ਸਮੁੱਚੇ ਭਾਰਤ ਦੀ

ਕੌਮੀ ਏਕਤਾ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਹੈ-

ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਚਿੱਤ ਕਰਦਾ ਹੈ

ਉਸ ਦੀ ਟੋਪੀ ਹਵਾ 'ਚ ਉਛਾਲ ਦਿਆਂ।

ਉਸ ਨੂੰ ਦੱਸਾਂ

ਕਿ ਭਾਰਤ ਦੇ ਅਰਥ

ਕਿਸੇ ਦੁਸ਼ਯੰਤ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਨਹੀਂ

ਸਗੋਂ ਖੇਤਾਂ ਵਿਚ ਦਾਇਰ ਹਨ।

ਜਿੱਥੇ ਅੰਨ ਉੱਗਦਾ ਹੈ

ਜਿੱਥੇ ਸੰਨ੍ਹਾਂ ਲੱਗਦੀਆਂ ਹਨ…

 

2. ਬੇਦਾਵਾ

 

ਤੇਰੇ ਪੁਰਬਾਂ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਵਿਚ

ਉਹ ਤੈਨੂੰ ਬੇਦਾਵਾ ਲਿਖ ਗਏ ਹਨ।

ਮਾਛੀਵਾੜਾ

ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹਾਂ ਤੇ ਉੱਗ ਆਇਆ ਹੈ।

ਤੇ ਆਏ ਦਿਨ ਜੂੰਆਂ

ਉਥੇ ਜ਼ਫ਼ਰਨਾਮੇ ਲਿਖਦੀਆਂ ਹਨ।

ਉਹ ਨੌਂਆਂ ਮਹੀਨਿਆਂ ਵਿਚ,

ਦੋ ਸੌ ਸੱਤਰ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਦਾ ਅਵਤਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਤੇ ਕੋਈ ਨਾਂ ਕੋਈ ਚਮਕੌਰ ਲੱਭ ਕੇ,

ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਹੀਦ ਦਾ ਰੁਤਬਾ ਦਿਵਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।

ਔਰੰਗਜ਼ੇਬ ਦੀ ਸ਼ੈਤਾਨ ਰੂਹ ਨੇ,

ਲਾਲ ਕਿਲੇ ਦੇ ਸਿਖ਼ਰ

ਅਸ਼ੋਕ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਕਰ ਲੀਤਾ ਹੈ

ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਾਂਝੇ ਫਰੰਟ ਦੇ ਹਜ਼ੂਰ,