ਪੱਤਰ ਟਾਵੇਂ ਟਾਵੇਂ

ਮੇਰੇ

ਪਰਛਾਵੇਂ ਦੀ ਛਾਵੇਂ

ਕੋਈ ਪੰਛੀ ਨਾ ਗਾਵੇ

ਮੇਰ ਪਰਛਾਵੇਂ ਨੂੰ ਭਾਵੇਂ

ਤੂੰ ਵੀ ਅੱਗ ਨਾ ਲਾਵੇਂ

ਪਰ ਮੈਂ

ਫਿਰ ਵੀ ਸੌਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾਂ

ਆਪਣੀ ਧੁੱਪ ਦੀ ਛਾਵੇਂ

ਹਾਂ ਸੱਜਣ

ਸਭ ਆਪਣੀ ਧੁੱਪ ਨੂੰ

ਧੁੱਪਿਉਂ ਛਾਵੇਂ ਕਰਦੇ

ਆਪਣੀ ਧੁੱਪ ਦਾ

ਆਪਣੇ ਹੱਥੀਂ

ਚੀਰ-ਹਰਨ ਹਨ ਕਰਦੇ

ਦਿਹੁੰ ਦੇ ਗਜ਼

ਉਮਰ ਦਾ ਕੱਪੜਾ

ਮਿਣ ਮਿਣ ਸਾਰੇ ਮਰਦੇ

ਸੱਭੇ ਛਾਂ ਦੇ ਜਾਲ ਵਿਛਾ ਕੇ

ਨਿੰਦਰਾਏ ਪਲ ਫੜਦੇ

ਨਿੰਦਰਾਏ ਹਾਂ ਸਾਰੇ ਜੰਮਦੇ

ਨਿੰਦਰਾਏ ਹਾਂ ਮਰਦੇ

 

ਵਰਮਨ

ਠੀਕ ਅਸੀਂ ਹਾਂ

ਸਭ ਨਿੰਦਰਾਏ

ਸਭ ਉਨੀਂਦੀ

ਜੂਨੇ ਆਏ

ਅਗਨ-ਬਿਰਛ ਲੁੰਜੇ, ਬੇ-ਪੱਤਰੇ

ਸਭਨਾਂ ਆਪਣੀ ਨੀਂਦਰ ਖ਼ਾਤਰ

ਦੋਹੀਆਂ ਦੀ