ਤੇਰੀ ਖ਼ਾਤਰ
ਤੂੰ ਕੀ ਜਾਣੇ ਤੇਰੀ ਖ਼ਾਤਿਰ ਦਿਲ ਤੇ ਦਰਦ ਸਹੇੜੇ ਕਿੰਨੇ।
ਗ਼ਮ ਦਾ ਠੂਠਾ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਫੜਕੇ, ਅੱਖੋਂ ਹੰਝੂ ਕੇਰੇ ਕਿੰਨੇ।
ਛੱਡ ਕੇ ਤੁਰ ਗਏ ਰਾਹੀਂ ਜਿਹੜੇ, ਮੁੜ ਆਵਣ ਜੇ ਕਿੱਧਰੋਂ,
ਏਸ ਆਸ ਤੇ ਕੀਮੇ ਖ਼ਾਤਰ, ਮਲਕੀ ਨੇ ਨਲਕੇ ਗੇੜੇ ਕਿੰਨੇ।
ਕਾਸ਼ ਕਿਤੇ ਉਹ ਆਖੇ "ਆਜਾ। ਬਹਿ ਕੇ ਦਰਦ ਵੰਡਾ ਲਈਏ",
ਦੁੱਖਾਂ ਦੀ ਏਸ ਗੱਠੜੀ ਦੇ ਵਿੱਚ,ਦੁੱਖ ਤੇਰੇ ਕਿੰਨੇ ਤੇ ਮੇਰੇ ਕਿੰਨੇ।
ਸਾਡੀ ਤਰਸਯੋਗ ਜਿਹੀ ਹਾਲਤ ਉੱਤੇ, ਓਹਨੂੰ ਰਤਾ ਤਰਸ ਨਾ ਆਇਆ,
ਦਿਲ ਦਾ ਦਰਦੀ ਸਮਝਕੇ ਓਹਨੂੰ, ਬੈਠੇ ਸੀ ਹੋ-ਹੋ ਨੇੜੇ ਕਿੰਨੇ।
ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਨਿੱਤ ਮਰ ਮਰ ਜਿਓਣਾ "ਦੀਪ ਸੋਨੀ" ਨੂੰ ਪੁੱਛੋ,
ਸੁਪਨਿਆਂ ਵਾਲੇ ਮਹਿਲ ਬਣਾਕੇ ਹੱਥੀ ਆਪ ਉਧੇੜੇ ਕਿੰਨੇ।
