ਰੁਕ ਜਾਏ ਕਾਲ ਚਾਲ
ਦੁਖ ਸਾਰੇ ਦੂਰ ਹੋਣ
ਚਿੰਤਾ ਨ ਫਟੱਕੇ ਪਾਸ,
ਸਿੱਧਾ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ ਮਨ
ਤੇਰੀ ਪ੍ਯਾਰ ਖੈਂਚ ਨਾਲ।
ਰਾਤ ਹੋਵੇ ਆਪਣੀ
ਤੇ ਦਿਨ ਨ ਪਰਾਏ ਹੋਣ,
ਸਾਹ ਸੋਖ ਨਾਲ ਚੱਲੇ
ਲੋੜ ਨ ਹਿਲਾਵੇ, ਲਾਲ!
“ਸਾਂਈਆਂ ਜੀਓ! ਸਾਂਈਆਂ ਜੀਓ!
ਲਗੀ ਹੋਵੇ ਲੱਲ ਪ੍ਯਾਰੀ,
ਬਣਕੇ ਸੰਗੀਤ ਤੁਰੇ
ਮਾਨੋ ਕਿਸੇ ਸੁਰ ਤਾਲ। "
ਜੱਫੀ ਧ੍ਯਾਨ ਵਾਲੀ ਵਿਚ
ਤੁਸੀਂ ਹੋਵੋ ਬੈਠੇ, ਲਾਲ!
ਰੁਕ ਜਾਏ ਕਾਲ-ਚਾਲ,
ਮਿਲੇ ਦਾਨ, ਸ਼ਰਨ ਪਾਲ! 33.
