ਹਾਲ ਰਾਂਝੇ ਦਾ
ਤੱਕ ਹਾਲ ਨੀ ਰਾਂਝੇ ਦਾ ਹੀਰੇ ਤੇਰਾ, ਦਿਲ ਕਾਹਤੋਂ ਨਹੀਂ ਦੁਖਿਆ
ਰੰਗ ਮਹਿੰਦੀ ਦਾ ਗੂੜਾ ਤਲੀ ਤੇ, ਦੇਖ ਆਸ਼ਿਕ ਮਰ ਮੁੱਕਿਆ
ਕਰ ਕਰਾਰ ਰੂਹਾਂ ਵਾਲੇ ਨਜ਼ਰ 'ਚੋਂ, ਉੱਤਰੀ ਪਲਾਂ ਵਿੱਚ ਮੁੱਕਰੀ
ਰੋਲ ਗਈ ਖੂਬ ਅੱਖਾਂ ਦਾ ਨਿਮਾਣਾ
ਮਹਿਣਾ ਤਖ਼ਤ ਹਜ਼ਾਰੇ ਦਾ, ਕਿ ਝੰਗ ਮੰਗਿਆਣਾ ਮੰਨ ਕੇ ਭਾਣਾ
ਗੈਰਾਂ ਲਈ ਸਜਿਆ ਖ਼ਸਮਾਂ ਨੂੰ ਖਾਣਾ
ਅਸਾਂ ਘਰ ਕਰ ਹਨੇਰੇ ਨੀ ਕਿਸਦਾ ਮਹਿਲ ਤੂੰ ਰੋਸ਼ਨ ਕਰਦੀ
ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਦੀਆਂ ਚਿੜੀਆਂ ਤੂੰ, ਸੱਤਾਂ ਅੰਬਰਾਂ ’ਚ ਉਡਾਰੀ ਭਰਦੀ
ਕਿਉਂ ਖੇਡੀਆਂ ਖੇਡਾਂ ਨੀ, ਮੱਝੀਆਂ ਭੇਡਾਂ ਕਰਨ ਸਭ ਝੇਡਾਂ
ਕਿ ਹੀਰ ਤਾਂ ਤੁਰ ਗਈ ਮਾਰ ਕੇ ਛਾਲਾਂ
ਮਹਿਣਾ ਤਖ਼ਤ ਹਜ਼ਾਰੇ ਦਾ, ਕਿ ਝੰਗ ਮੰਗਿਆਣਾ ਮੰਨ ਕੇ ਭਾਣਾ
ਗੈਰਾਂ ਲਈ ਸਜਿਆ ਖ਼ਸਮਾਂ ਨੂੰ ਖਾਣਾ
ਜਿਉਂ ਉੱਠੀ ਡੋਲੀ ਤੇਰੀ, ਢਿੱਡੋਂ ਸਾਹ ਦੂਜਾ ਉਤਾਂਹ ਨਾ ਉੱਠਿਆ
ਜਾਂਦੀ ਨਾ ਕੁੱਝ ਬੋਲੀ ਤੇਰੀ ਚੁੱਪ ਮੋਨ ਕਤਲ ਕਰ ਸੁੱਟਿਆ
ਮੂੰਹ ਰੱਬ ਦੇ ਵੱਲ ਕਰਕੇ, ਰਾਂਝਾ ਮਰਜਾਣਾ ਕੱਢਦਾ ਗਾਲਾਂ
ਵਿਆਹ ਕੇ ਸੁਫ਼ਨੇ ਰਹਿ ਗਿਆ ਕੁਵਾਰਾ
ਮਹਿਣਾ ਤਖ਼ਤ ਹਜ਼ਾਰੇ ਦਾ, ਕਿ ਝੰਗ ਮੰਗਿਆਣਾ ਮੰਨ ਕੇ ਭਾਣਾ
ਗੈਰਾਂ ਲਈ ਸਜਿਆ ਖ਼ਸਮਾਂ ਨੂੰ ਖਾਣਾ
