ਉਹਦੇ ਪਿਉ, ਮਾਨੋਲ ਚਾਚੇ ਨੇ, ਏਨੀ ਛੋਟੀ ਉਮਰੇ ਹੀ ਉਹਨੂੰ ਵਿਆਹ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਪਰ ਚਾਚਾ ਮਾਨੋਲ ਜਿਦਾ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਾਬਖ਼ਾਨਾ ਸੀ, ਉਹਦੀ ਆਪਣੀ ਵਹੁਟੀ ਸ਼ਰਾਬ ਦੇ ਇੱਕ ਡਰੱਮ ਥੱਲੇ ਆ ਕੇ ਬਹੁਤ ਚਿਰ ਹੋਇਆ ਮਰ ਚੁੱਕੀ ਸੀ, ਤੇ ਹੁਣ ਏਨੇ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਪਿੱਛੋਂ, ਉਹ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ ਉਹਦੇ ਪਿਉ, ਮਾਨੋਲ ਚਾਚੇ ਨੇ, ਏਨੀ ਛੋਟੀ ਉਮਰੇ ਹੀ ਉਹਨੂੰ ਵਿਆਹ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਪਰ ਚਾਚਾ ਮਾਨੋਲ ਜਿਦਾ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਾਬਖ਼ਾਨਾ ਸੀ, ਉਹਦੀ ਆਪਣੀ ਹੁੰਦਾ ਸੀ: ਉਹਨੂੰ ਹੋਰ ਵਹੁਟੀ ਲਿਆਣ ਦਾ ਹੱਕ ਸੀ। ਸੋ ਉਹਨੇ ਨਾਲ ਦੇ ਪਿੰਡ ਆਦਾਂਕਾਤਾ ਦੀ ਇੱਕ ਵਿਧਵਾ ਨਾਲ ਰਹਿਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਉਹ ਹੁਣ ਬਹੁਤਾ ਚਿਰ ਆਪਣੇ ਨੇੜੇ ਆਗਾਪੀਆ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹਦਾ। ਜਾਰਡਨ ਲੁੰਗੂ ਵੀ ਬੜਾ ਛੋਟਾ ਸੀ, ਪਰ ਉਹਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਕੁੜੀ ਦੇ ਨਾਲ ਦਾਜ ਵਿੱਚ ਮਿਲ਼ਦੀ ਜ਼ਮੀਨ ਨੂੰ ਪਹਿਲ ਦਿੱਤੀ, ਤੇ ਇਹ ਸਾਕ ਝੱਟ-ਪਟ ਹੀ ਹੋ ਗਿਆ। ਇੰਜ ਜਾਰਡਨ ਸੁਰਤ ਸਾਂਭਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਲਾਜ਼ਮੀ ਫ਼ੌਜੀ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਵੀ ਪਹਿਲਾਂ ਏਸ ਕੁੜੀ ਦੇ ਘਰ ਦਾ ਮਾਲਕ ਬਣ ਗਿਆ।

ਜੇ ਸ਼ਰਾਬਖ਼ਾਨੇ ਦੇ ਮਾਲਕ ਨੇ ਉਹ ਥਾਂ ਵਾਪਸ ਨਾ ਖ਼ਰੀਦ ਲਈ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਉਹ ਤਿੰਨ ਜਾਂ ਏਸ ਤੋਂ ਕੁਝ ਵੱਧ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਲਈ ਚੰਗੇ ਦਿਨ ਬਿਤਾ ਲੈਂਦੇ; ਪਰ ਤਾਂ ਵੀ ਉਹਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣ ਦਾ ਬਹੁਤਾ ਮੌਕਾ ਨਾ ਮਿਲਦਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਵਿਆਹ ਨੂੰ ਹਾਲੀ ਬਹੁਤਾ ਚਿਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਇਆ ਕਿ ਆਗਾਪੀਆ ਨੇ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਤਕਲੀਫ਼ ਦੇਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ।

ਤੇ ਗ੍ਹੀਤਜਾ ਦੇ ਪਿੱਛੋਂ ਜਿਹੜੇ ਛੇ ਹੋਰ ਬਾਲ ਹੋਏ, ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਖਸਰੇ ਨਾਲ ਮਰ ਗਏ, ਕੋਈ ਕੁੱਤੇ-ਖੰਘ ਨਾਲ, ਕੋਈ ਅੰਤੜੀਆਂ ਦੇ ਸੋਜੇ ਨਾਲ ਤੇ ਕੋਈ ਫ਼ੀਮ ਵੱਧ ਦਿੱਤੀ ਜਾਣ ਨਾਲ; ਹਰ ਕੋਈ ਆਪਣੇ ਭਾਗਾਂ ਸੇਤੀ। ਆਗਾਪੀਆ ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਦੁੱਧ ਨਾ ਪਿਆਇਆ। ਦਾਈਆਂ ਨੇ ਉਹਨੂੰ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਉਹ ਏਸ ਗੱਲ ਦੀ ਰਤੀ ਚਿੰਤਾ ਨਾ ਕਰੇ।

ਅੱਠਵਾਂ ਬਾਲ ਸੀ ਮੀਤ੍ਰਿਆ, ਉਹ ਸਭ ਕਾਸੇ ਵਿੱਚੋਂ ਬਚ ਨਿੱਕਲਿਆ। ਘੰਟਿਆਂ ਬੱਧੀ ਕਾਲੀ ਰੋਟੀ ਦੇ ਟੁਕੜੇ ਚਬਾਣ ਨਾਲ ਵੀ ਉਹਨੂੰ ਕੁਝ ਨਾ ਹੋਇਆ। ਖਸਰੇ, ਫੋੜੇ, ਤੇ ਮਰੋੜਾਂ ਨੇ ਵੀ ਉਹਦਾ ਕੁਝ ਨਾ ਵਿਗਾੜਿਆ। ਜਦੋਂ ਉਹਦੇ ਕੋਲੋਂ ਉੱਬਲਦੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਦੇਗ ਉਲਟ ਗਈ ਤਾਂ ਵੀ ਉਹ ਸੜਿਆ ਨਾ। ਜਦੋਂ ਘਰ ਦੇ ਪਛਵਾੜੇ ਪੰਘੂੜੇ ਵਿੱਚ ਪਿਆ, ਆਪਣੀ ਪਿੱਠ ਉੱਤੇ ਦੁਲੱਤੀਆਂ ਮਾਰਦਾ ਤੇ ਚਿੜੀਆਂ ਵਾਂਗ ਚੀਂ-ਚੀਂ ਕਰਦਾ ਉਹ ਸੂਰਾਂ ਨੂੰ ਲੱਭਾ ਤਾਂ ਉਹ ਇਹਦੇ ਚੀਰ ਕੇ ਟੁਕੜੇ-ਟੁਕੜੇ ਨਾ ਕਰ ਸਕੇ।

ਉਹ ਕੱਚੇ ਸਿਓਆਂ ਦੇ ਕਾੜ੍ਹੇ ਨਾਲ ਵੀ ਨਾ ਮਰਿਆ, ਤੇ ਜਦੋਂ ਉਹਨੂੰ ਕੁੱਤਾ-ਖੰਘ ਲੱਗੀ ਤੇ ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਜ਼ਨਾਨੀਆਂ ਨੇ ਘੋੜੇ ਦੀ ਲਿੱਦ ਵਿੱਚੋਂ ਕੱਢਿਆ ਪਾਣੀ ਉਹਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ, ਤਾਂ ਵੀ ਉਹ ਨਾ ਮਰਿਆ। ਨਹੀਂ। ਉਹ ਏਸ ਪੀੜਾਂ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਲਈ ਪੱਕੀ ਧਾਰ ਬੈਠਾ ਸੀ, ਤੇ ਉਹ ਇਹਦੇ ਵਿੱਚ ਡਟਿਆ ਰਿਹਾ।

ਉਹਦੇ ਹੱਡ ਪੈਰ ਆਪਣੇ ਪਿਓ ਵਾਂਗ ਹੀ ਮਹਕਲੇ ਸਨ, ਉਹਦਾ ਨੱਕ ਉਹਦੇ ਮੂੰਹ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਗਿਰਝ ਦੀ ਚੁੰਝ ਵਾਂਗ ਮੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਹਦੀਆਂ ਭੱਖਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਉਹਦੇ ਮੱਥੇ ਥੱਲੇ ਦੇ ਜਿਊਂਦੀਆਂ ਸ਼ੈਆਂ ਵਾਂਗ ਨਿੱਤ ਹਿੱਲਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਸਨ।