ਪੁਰਾਣਾ ਰਾਜ਼

੧. ਜੁੱਗਾਂ ਤੋਂ ਚਲਿਆ,

ਇਕ ਰਾਜ਼ ਪੁਰਾਣਾ,

ਮੈਂ ਸਮਝ ਚੁਕਾ ਹਾਂ,

ਪਰ ਕੀਕਰ ਆਖਾਂ ?

ਇਹ ਹੋਛੀ ਦੁਨੀਆਂ,

ਸੁਣ ਸਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ ।

੨. ਇਕ ਸਾਫ਼ ਸਚਾਈ,

ਦਾ ਸੂਰਜ ਚੜ੍ਹਿਆਂ,

ਚਿਰ ਚੋਖਾ ਹੋਇਆ।

ਪਰ ਨੂਰ-ਮੁਨਾਰੇ- .

ਦੀਆਂ ਕਿਰਨਾਂ ਉੱਤੇ,

ਅਖ ਡਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ।

੩. ਇਕ ਅਜਬ ਤਲਿੱਸਮ,

ਟੁਟ ਚੁਕਾ ਚਿਰੋਕਾ ।

ਇਕ ਗੁਪਤ ਖਜ਼ਾਨਾ,

ਮੂੰਹ ਖੁਲ੍ਹਾ ਪਿਆ ਹੈ ।

ਪਰ ਜੀਭ ਸੰਗਾਊ,

ਕੁਝ ਕਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ ।