ਪੁੰਨ ਪਾਪ

ਆਪੇ ਭੈੜੇ ਪਾਸੇ ਜਾਵੇਂ,

ਆਪੇ ਪਾਪ ਬਣਾਵੇਂ ।

ਧਰਮਰਾਜ ਦੀ ਚੜ੍ਹੇ ਕਚਹਿਰੀ,

ਆਪੇ ਡੰਡ ਲੁਆਵੇਂ ।

ਥੱਲੇ ਉਤਰ, ਨਿਆਂ ਦੇ ਤਖਤੋਂ,

ਮਨ ਕਿਉਂ ਹੋਇਆ ਮੈਲਾ ?

ਸਭ ਤੋਂ ਖਰੀ ਸਿਆਣਪ ਉਹ,

ਜੇ ਪਹਿਲਾਂ ਈ ਪੈਰ ਬਚਾਵੇਂ ।

ਤੂੰਹੇਂ ਕਰਤਾ, ਤੂੰਹੇਂ ਭੁਗਤਾ,

ਤੂੰਹੇਂ ਤਖਤ ਅਦਲ ਦਾ ।

ਘੁਟ ਕੇ ਫੜ ਲੈ ਮਨ ਦੀਆਂ ਵਾਗਾਂ,

(ਜੋ) ਪਲ ਪਲ ਰਹੇ ਬਦਲਦਾ ।

ਸੀਤ ਹੋ ਜਾਏ ਤਨ ਮਨ ਤੇਰਾ,

(ਜੇ) ਬਣ ਕੇ ਰਹੇਂ ਕਿਸੇ ਦਾ,

ਨਾ ਤੂੰ ਬਣ ਕਾਰਜ ਦਾ ਕਰਤਾ,

ਨਾ ਬਣ ਭਾਗੀ ਫਲ ਦਾ ।